Allerlei klusjes dag. Vinkjes zetten achter dingen die al langer bleven liggen, wat hou ik hiervan.
Deze keer naaide ik aan de handdoeken voor de sauna een grote lus zodat we ze gemakkelijk kunnen ophangen en terug vinden.
Met Kees liep ik regelmatig en bij deze wandeling eindelijk de vrolijke narcissen op de foto gezet. Ze stonden al een poosje zo mooi te zijn.
Magnolia, voor de voortuin. Kees kreeg deze van zijn ouders voor zijn verjaardag.
Het was een gezellige dag waarin we met elkaar naar het tuincentrum gingen. En natuurlijk mocht de Magnolia gelijk de aarde in, Frans en Kees deden vlijtig werk.
De dag daarna was de bloem al een eindje open gegaan, wauw wat is hij mooi!
Nog meer moois in de voortuin, kruiden en plantjes voor de achtertuin.
Wat is het zo weer gezellig om buiten te zijn, kom maar door met die heerlijke zonnige dagen!
Uitgesteld, uitgesteld en nog niet gedaan. Na de aanschaf van de elektrische auto, had ik er niet in gereden. Ik was bang. Vroeger pakte ik zo dapper altijd van alles op, het kon me bijna niet gek genoeg zijn, de uitdagingen ging ik wel aan. Maar dit… misschien wel omdat ik zelf nog een benzine-auto rij? De afwisseling tussen verschillende voertuigen te groot lijkt?
Maar… na bemoedigende gesprekken met de familie/vrienden van Kees zijn ouders… het toch maar gedaan. Kees reed de auto naar een rustige parkeerplaats. Had geduldig mij alles wat nodig is, weten uit te leggen. Daarna mocht ik het zelluf doen. Ik reed nogal fors door, nam de bochten met te hoge snelheid, want had even niet in de gaten hoe de snelheid in dit voertuig voelt. We reden door drukte, smalle straten, over rotondes, over verschillende drempels. inparkeren. Oefende het stoppen en optrekken bij de verkeerslichten en natuurlijk een stukje snelweg. Na ruim een uur zette ik de auto weer op de oprit, toch veilig heelhuids en zonder schade thuis gekomen. En… stiekum vond ik het toch wel erg leuk!!!
Auteursarchief: marlies
Week 12
Op zondag was ik met Tim bij SpaOne te vinden, Wat was het weer fijn.
Het voelt als een echte reset van ons energie level en de kracht om alle donkere/koude dagen even weg te werken,
De eerste dag van de specialisatie Ouderenzorg was deze week.
Samen met een collega Tactiel Stimulering kregen we in de ochtend theorie over het werken met ouderen.
In de middag kregen we uitgebreid de tijd om te oefenen met de methode voor mensen die in een rolstoel zitten of op bed liggen, zonder dat zij zo lenig zijn om plat te liggen op rug en buik.
Een avondwandeling met Kees leverde mooie plaatjes op.
Naast onze fijne gesprekken die we ondertussen hadden.
Wat is dit toch prachtig mooi: de bloesem aan de bomen die bij mijn werk staan.
Op vrijdag waren Kees en ik naar Voorhout voor de verjaardag van mijn schoonvader. Het was een goede reis, gezellige tijd en wat hebben we weer lekker gegeten.
En vandaag is Kees weer eventjes net zou oud als ik!
We gaan er een feestelijk weekend van maken, met allemaal lieve mensen om ons heen.
Week 11
We doken de drukte in, deze winkel is nogal druk op zaterdag.
Via de site had Kees al gezien dat deze “loveseat” aanwezig zou zijn.
En jawel, nu staat het super leuk bij ons in de voortuin.
Gelijk alle laatste zonnestralen meegepikt die dag!
Moe in de overtreffende trap. Geen idee waarvan, of misschien toch wel?
Hooikoorts, het lastige weer, de pittige gesprekken die ik voor mijn werk mocht voeren, de virussen die overal ronddwalen op t werk en thuis, “gewoon” slechte dagen…
Misschien wel alles bij elkaar. Ik sliep, wandelde, herstelde, nam alle tijd voor mijzelf.
Gesteund door Pepsie en Maxi die trouw aan mijn zijde waren. Op de bank, in het raamkozijn, bij mij op bed of op de slaapkamer… lief zulk gezelschap!
Met Kees wandelde ik, een kom thee bij de buuf, goed nieuws bij controle van de tandarts: geen gaatjes.
Samen met Kees vandaag een start gemaakt.
Lang tegen aan gehikt, uitgesteld, over getwijfeld of we het gaan uitbesteden.
We gaan het trappenhuis samen aanpakken. Elke week een paar uurtjes.
Gewoon kleine stukjes zodat we niet over onze grenzen denderen.
Het is nu toch al zo’n 2 jaar nodig, die paar weken die we er nu over gaan doen… maken het uiteindelijk alleen maar mooier.
Trapbekleding eraf, lijmresten weg. Gaten vullen, schuren waren de taken waar we mee gestart zijn.
Week 10
Regelmatig eten we weer iets nieuws, dit keer babyspinazie, kipreepjes, uitgebakken baconreepjes, knoflookolijven en (zelfgemaakte) dressing. Jammie.
Een wandeling in het Mastbos, Breda. Samen met Tim, we verwonderden ons al over de hoge waterstand, de vele paddenstoelen en genoten van het heerlijke weer. Nu een dan een beetje zon tussen de wolken door. Bij het begin van het vlonderpad was wel zichtbaar dat het water hoog stond. Verderop op het pad hebben we toch maar schoenen uitgedaan en broek omhoog! Zo werd het een verfrissende wandeling!
Een wandeling in de wijk leverde het heerlijke “keukenhof” gevoel op.
In het zonnetje, uit de wind: zelfs zonder jas was het heerlijk in de voortuin.
Sommige plinten lieten los. Deze schoon gemaakt en opnieuw vast gemaakt.
Ook in Surrea was de waterstand hoog. Een van de runderen was zich heerlijk aan het schuren aan de boom, de rest bleef rustig liggen. Deze wandeling met Kees was onder een blauwe lucht met wat zon er bij enorm lekker!
Week 9
Voortuin, aangevuld met een van mijn crazy liefdes… kabouters!
Zo gezellig om ze weer in de voortuin te mogen hebben, immers in onze vorige voortuin (alweer bijna 14 jaar geleden!!!) hadden we ze ook en dat vond ik toen al zo leuk!!!
3 dagen heerlijk kunnen werken in Dongepark.
Woensdag een relax dagje met tijd voor mij.
Samen met Kees gewinkeld bij de Makro. Een gezellig moment.
Gisteren heerlijk gekletst met lieve buuf. en gepoetst in ons huis.
In de avond maakten we van alle restjes van deze week een klein feestje op een kha wrap!
Vandaag lekker in de achtertuin aan het werk gegaan. De natuur is zo snel dit jaar.
Maar gelukkig ben ik net niet te laat voor het snoeien van de laatste dingetjes.
Kijk die blaadjes toch… zij lopen al lekker uit. Terwijl de katten alweer enorm in de rui zijn.
De lente lonkt!!!
Week 8
Een heerlijke wandeling in ons bos, samen met Kees.
Een heerlijke behandeling mogen geven aan Kees.
En samen hebben we goede gesprekken gehad.
Deze week werkte ik mijn 3 dagen, 20 uur.
Samen met de buuf speelde ik de ukelele en wat fijn om te ontdekken dat we helemaal niet zoveel vergeten zijn. Er is wel spierpijn, vooral bij het maken van de akkoorden, maar dat is kwestie van rustig opbouwen.
Op vrijdag werden de 2 moeras-eiken en de beukjes voor de haag geleverd.
Kees deed de bomen samen met Tim.
Op zaterdag waren Kees en ik samen ijverig met de 100 beukjes.
Zoveel blij over het resultaat, zo trots op ons dat we dit gewoon samen hebben gedaan.
Vele complimentjes van de buurtbewoners die langs kwamen.
Woensdag maakte ik zelf een wandeling en deed wat kleine klusjes.
Week 7
Op zondag waren Tim en ik weer te vinden bij SpaOne.
Het was zo fijn om even alle donkere wolken, regen, kou “weg te branden” met heerlijke warmte, geuren, zwemmen, bubbelen, buiten wandelen. Even de perfecte reset die ik zo nodig had.
Kees maakte in het weekend een waanzinnige plantenbak. Zo kan er straks in de zomer de Lathyrus gaan groeien.
Valentijnsdag was weer “mijn liefdesfeestje met ons heerlijke gezin”. Ik had voor ons allemaal op sokken hartjes gemaakt met textielstift. En dat mocht gelukkig ook nog op de foto!!!
Zo’n dag om de liefde met elkaar te vieren, klein cadeautje erbij, koester ik.
Samen met Kees heb ik een midweekje vakantie geboekt voor in de zomervakantie, voor met zijn viertjes. Zoveel zin in.
Deze week werkte ik mijn 20 uur met gemak (en stiekum ietsje meer omdat ik graag iets af wilde maken!).
Ik speelde met mijn lieve buuf de ukelele. Heerlijk om hier tijd voor te voelen en dit samen op te pakken. Tijdens mijn opleiding lag het een beetje stil.
Met Evaline poetste ik ons huis heerlijk schoon.
Ik las verder in een van de boeken van Harry Potter. De films had ik met de kinderen al gezien, maar vindt zo leuk om nu ook de verhalen te lezen.
Samen met Kees en met collega’s wandelde ik regelmatig, gelukkig met nu en dan wat zon erbij!
Tactiel Stimulering
Vanaf september heb ik de opleiding Tactiel Stimulering bij School of Touch gevolgd.
In januari ben ik geslaagd voor deze opleiding.
Tactiel Stimulering is een hele mooie bewuste gestructureerde aanrakingsmethode van de huid.
De huid is ons grootste en eerste orgaan en zintuig.
Door strijkbewegingen, druk en vasthouden wordt de aanmaak van oxytocine gestimuleerd.
Oxytocine is het hormoon wat het stress hormoon adrenaline in balans kan brengen.
Bij stress staan we in de vecht-vlucht-bevries-stand.
Oxytocine zet allemaal goede processen in ons lichaam in gang.
Allereerst voel je diepe ontspanning.
Denk ook aan de aanmaak van serotine en melatonine. Waardoor je bijvoorbeeld een betere voedselopname hebt, pijnverlichting ervaart, een goede bloedcirculatie op gang komt.
Het helpt bij herstel en bevordert groei.
Na 3 minuten aanraken komt de productie van oxytocine op gang, na 40 minuten is het maximale effect bereikt.
Doordat het vele processen in gang zet, is het effect langdurig, soms wekenlang aanwezig.
Oxytocine zorgt voor vriendelijkheid, vertrouwen, nieuwsgierigheid, rust en welzijn.
Zelf ervaarde ik tijdens de opleiding waarin ik behandelingen ging geven en mocht ontvangen dat ik een stuk minder pijn ervaar van mijn reuma. De orthese die ik aan mijn hand nodig had, past niet meer en hoeft niet meer: mijn hand is zich gaan herstellen. Ook in mijn voeten ervaar ik veel minder last.
Het geven van de behandelingen vind ik enorm leuk. Ik verwonder me keer op keer wat voor moois ik tijdens het geven mag zien gebeuren. Mensen die heel diep ontspannen raken. Mensen die grote pijnverlichting ervaren. Mensen die heel dicht bij zichzelf komen en eindelijk durven los te laten wat vast zat. Mensen die weer bewust van hun eigen (prachtige) lijf worden.
Dat ik dit mag doen maakt mij enorm dankbaar, maar ook enorm blij. Dit past zo goed bij mij, een talent wat ik nu zo graag met veel enthousiasme en passie ga inzetten.
Week 6
Op zaterdag was het zover: de hele tuin helemaal in orde gemaakt door de stratenmaker.
Zo ongelooflijk blij met het resultaat.
Op vrijdag ging ik met Kees naar het tuincentrum en kocht er alvast 1 bloeiende winter-struik.
In het middenvak wil ik 4 struiken, die elk in een ander seizoen op zijn mooist zijn.
En vandaag waren we bij een bomenkwekerij. Gekozen voor twee prachtige bomen en een haag. Zo leuk om met de inrichting bezig te zijn.
Het was een verdrietige aanleiding, donderdag namen Kees en ik er een dag vrij voor.
Wij reden samen naar een uitvaart. Het was goed om er te zijn, om er tot steun te mogen zijn van mijn broer en zijn schoonfamilie.
Daarna reden we door naar mijn schoonfamilie en gezien alle drukte op de weg naar huis, besloten we te blijven eten. Het was een fijne middag en het eten was heerlijk.
Op dagen dat ik hersteltijd moet nemen, heb ik vaak ook lekkere trek.
Dit keer werd het ham, gebakken ei met spek en kaas, augurkje en wat sla.
Op ons heerlijke kha brood. Lunchroom waardig, maar niet zo duur!
En verder had ik deze week tijd voor de herhaling van de cursus hartreanimatie.
Blij dat ik weer mocht oefenen en beseffen dat ik dit nog steeds kan.
Ik werkte 2 dagen, ging op de koffie met de buuf en besloot met haar dat we voorzichtig onze ukeleles maar eens opnieuw gaan oppakken.
Week 5
Indrukwekkend, dat was het toen 5 man sterk met een radio aan de slag gingen om de voortuin te fatsoeneren. Prachtig weer, heel ver gekomen.
Jiu Jitsu, wat een prachtige sport om naar te kijken. Wat een enthousiasme van Tim om dit te beoefenen. We mochten bij de examens mee kijken. Weer een band hoger gehaald. Zoveel respect!
Een week waarin ik de eerste uren op de 2e afdeling ging maken. Voor de 3x vroeg ik een loper om op de afdeling overal in te kunnen. De start is gemaakt. Per 1 februari uitbreiding van mijn uren om ook deze afdeling op weg te helpen voor de toekomst.
Ik poetste in huis, zeemde de ramen, ging bij een theatervoorstelling van bewoner kijken, genoot van de zon tijdens wandelingen met collega’s, vriendin en Kees. Had prachtige gesprekken en eindeloos bij gekletst met lieve buurvrouw en een collega.
En ondertussen is zelfs de schade aan mijn auto hersteld. Zo blij mee. Op 6 oktober reed zij mijn auto bijna total loss. Maar gelukkig zo op t randje dat t toch gerestaureerd kon worden.
Tjonge wat een lange tijd, 21 jaar geleden het overlijden van mama, 20 jaar geleden het overlijden van papa. Dat betekend ook dat dit jaar het graf geruimd gaat worden. En dat is goed zo. Samen met mijn broer hier goed over nagedacht. Herinneringen leven in ons voort, in het leven, de gesprekken en de herkenning bij onszelf of onze kinderen.