De laatste lesdag van de basiscursus Tactiel Stimulering.
In de ochtend kregen we een behandeling. In de middag gaven we een behandeling en kregen we nog een keer feedback.
Daarna waren er bubbels, hapjes, een certificaat en een roos. Geslaagd!!
Zo ongelooflijk blij en trots en vooral dankbaar dat ik zoveel moois heb mogen leren en nu mag gaan inzetten.
In maart en april volgen nog 2 dagen voor de specialisatie voor ouderenzorg. Daar kijk ik nu al naar uit.
De voortuin, gaat het nu echt lukken? Helemaal opnieuw leeg gehaald, inclusief nu de oprijlaan.
De aannemer is gestart, yehaa.
We wisten het niet meer, wat geef je elkaar met Kerst, als je alles wat je hartje begeert al hebt?
Dus kozen we met elkaar voor 2 uitstapjes die we met zijn viertjes gaan oppakken.
Donderdagavond was het eerste uitstapje en wat hebben we met zijn allen genoten.
Alsof je door een sprookjesland wandelt. Bij de Beekse Bergen was er een light Safari.
Je loopt een route waarbij overal in verschillende thema’s allerlei creatieve mooie dieren, planten, omgeving gemaakt is. Door het licht op je pad heb je bijna geen zicht meer op de achtergrond. Zo mooi gedaan, zo genoten van dit alles. Met elkaar een kom hete thee gedronken want door de miezer-regen en de koude avondlucht waren we wel wat afgekoeld.
De rest van de week bestond uit herstellen, boodschappen doen, poetsen, administratie en ik werkte mijn 3 dagen weer met plezier.
Geen ukelele, geen wandelingen en de avond met Kees kort, maar wel even heel gezellig.
Auteursarchief: marlies
Week 3
Vanwege vergaderingen werkte in op maandag in de middag.
Op dinsdag was ik in Eindhoven. Prachtige plaatjes van sneeuw, hoewel er bij ons thuis veel meer gevallen was.
Het was alweer een fijne lesdag waarin we met elkaar oefenden op de verfijningen en de theorie nog eens hebben doorgenomen.
Woensdag maakte ik ons huis samen met Evaline weer heerlijk schoon.
De tulpen die ik Kees gaf, zijn al mooi aan het uitkomen. Even dit hartje onder de riem, was nodig.
Na het werken op donderdag had ik vrijdagmiddag mijn vriendinnetjes op visite.
Wat was het fijn samen bij te kletsen.
Tim werkte met plezier in Breda en ging volop sporten. Evaline ging naar school, werken en sporten. Kees werkte veel thuis maar ook in Zevenbergen om daar in overleg te zijn met zijn collega’s.
De aannemer die onze voortuin gaat aanpakken, heeft alvast een container laten bezorgen. Spannend!
Week 2
Een heerlijke wandeling, na alle regen op een droge zaterdagmiddag.
We liepen bij Surrea, het gebied ligt iets hoger en heeft veel ruimte om water op te vangen.
De paden niet te nat. De paddenstoelen hadden alg erop.
Dinsdag was er alweer een hele waardevolle uitdagende lesdag en in de pauze even genoten van het zonnetje. Ditmaal mochten we op de leraar laten voelen hoe stevig of licht we de druk doen tijdens de aanrakingsmethode. Van te voren ruim geoefend en wat was ik blij en trots dat het me lukte om een goede druk te geven. Want zonder beoordeling, krijg ik van ieder die op mijn behandeltafel heeft gelegen alleen maar heel positieve feedback.
Op de eerste foto: praktijk ingepakt om te verplaatsen.
Op de tweede foto: praktijk in kantoorruimte op mijn werk ingericht.
Ook dit weekend lagen er verschillende collega’s, vrijwilligers, mantelzorgers op mijn tafel.
Keer op keer ben ik zo diep onder de indruk van de ontspanning en mooie gesprekken die zich ontvouwen naar aanleiding van de aanrakingsmethode.
En verder was ik aan het werk, herstellen en kookte ik 2x het avondeten.
De avond samen met Kees heb ik lekker wat regeldingen op kunnen pakken.
Wat was het een fijne en bijzondere week. Vooral dat het zonnetje alles zo heerlijk licht
wist te maken.
Vandaag sloten Tim en ik samen het weekend af met een heerlijk bezoek aan SpaOne.
Vroeger gingen Kees en ik vaker naar een sauna. Bij de komst van kinderen is dit gestopt.
Kees wilde niet zo graag meer en ik wist niet met wie dan. Tim wilde het graag eens ervaren en graag ging ik met hem mee. Wat voelde dit als thuis komen. Wat heb ik dit gemist.
De warmte, de kou (buiten vroor het!), de vrijheid, het rustige tempo, zonder mobiel en andere afleiding even alleen tijd voor onszelf. Genoten in 7 hoofdletters.
Samen met mijn lieve mannen afgesproken dat Tim en ik dit vaker op gaan pakken.
Week 1
Zojuist realiseerde ik mij pas, dat ik helemaal geen foto’s gemaakt heb deze week.
Een week waarin de kerstspullen werden opgeruimd, thuis en op mijn werk.
Waarin ik behandelingen mocht geven en ontvangen.
Waarin daarnaast veel ruimte nodig was voor mezelf.
Stevig vermoeid stort ik steeds begin van de avond in en lig rond 20.00 uur al op bed.
Maar gelukkig kan ik daar tegenover overdag wel mijn gewone dingen ondernemen, met voldoende rustmomenten tussendoor.
Wandelen deed ik niet, ukelele spelen deed ik niet, afspreken met lieverds deed ik niet.
Maar waar ik wel mee bezig geweest ben: het werkstuk voor mijn opleiding.
Jaaroverzicht 2023
Een jaar voorbij gevlogen, maar voldoende tijd voor ontspanning.
Dit jaar elke maand een foto: Marlies in haar geliefde bos.
Op mijn werk alweer 3 jaar in dienst. Ik werkte nog altijd op dezelfde afdeling, mijn werkzaamheden zijn wel wat verandert. Belangrijk voor mij is de balans tussen administratief en actief bezig zijn met het welzijn van de bewoners.
In september begon mijn opleiding Tactiel Stimulering. Spannend om wat nieuws te gaan leren, maar wat ben ik enthousiast. Blij dat ik deze stap heb mogen en kunnen nemen. Lesdagen ben ik in Eindhoven. Daar een gedeelte theorie en een gedeelte praktijk. Thuis mag in vanaf lesdag 6 oefen behandelingen geven. Heb intussen 30 verschillende mensen op mijn behandeltafel gehad. Ik mag behandelingen ontvangen, theorie leren en een werkstuk schrijven.
Wandelen deed ik super graag en heel erg veel, met Kees, Tim, Evaline, mijn vriendin, de hondjes. Eindeloos fijn!
De ukelele, hij bracht mij kracht terug in mijn handen, plezier in het bewegen van mijn vingers. Serieus minder pijn welke doorwerkt op mijn hele lijf. Het eerbetoon omgezet in een tattoo. Dagelijks werd er door mij geoefend, helaas de laatste weken wat te druk door de opleiding, maar ik voel het kriebelen… het komt goed! Samen met mijn buurvouw bijna elke week geoefend, dat waren gouden uurtjes.
Het schijnt, wanneer je eenmaal corona gehad hebt, je weerstand minder is. Nou bij mij is dat wel echt zo. In februari en november opnieuw corona gehad. In mei nog eens mee gedaan met de griepgolf. Toch elke keer weer taai genoeg om er overheen te komen. Hersteltijd is wel langer dan een paar dagen, maar telkens weer zie en voel ik de vooruitgang.
De andere hoogtepunten van dit jaar waren:
Samen met Kees 30 jaar getrouwd zijn, de vakantie met zijn vieren naar Frankrijk, de vakantie met Kees naar Callantsoog.
Maar ook de lunch met tante Marthy, de reünie van neven en nichten van de fam van Kees en de fam van mijn moeder.
We vierden met ons viertjes Valentijnsdag, vierden bescheiden carnaval, we hadden dikke pret met Halloween en natuurlijk vulde ik de schoenen met Sinterklaas.
Hersteltijd is soms ook juist iets leuks doen, creatief bezig zijn is voor mij een levensbehoefte. Dit jaar maakte ik natuurlijk wel weer zelf de kerstkaarten maken, klaar in augustus vanwege mijn opleiding. Samen met Evaline kocht ik een naaimachine en kroop hier vaak achter om iets speciaals te naaien. Eenmaal in de week is het mijn beurt om te koken en dat lukte best heel goed dit jaar. Ik las de hele serie van de zeven zussen. Had plezier in het maken van een leuke krans voor de deur. Ik poetste het huis schoon, samen met Evaline en tuinierde met grote regelmaat, soms met hulp van Kees en Tim.
Knuffelen met Pepsie en Maxi loopt als een rode draad door ons dagelijks leven heen.
Kees werkt nog altijd met plezier in Zevenbergen. Een aantal dagen vanuit huis en een aantal dagen in het gemeentehuis. Hij zwemt 2x in de week. Wandelt 3x per dag. Kookt 4x in de week.
Kluste zich een weg door de garage en verkocht de aanhanger en zijn motor.
Tim is aan het werk bij gemeente Breda en gaat daar dagelijks met veel enthousiasme naar toe. Hij doet 1x in de week jiu jitsu en gaat 1x in de week bolderen. Daarnaast regelmatig op stap voor een lange wandeling in een of ander prachtig natuur gebied. Hij naaide regelmatig leuke dingen op de naaimachine en heeft daar veel complimenten mee verworven. Hij doet vaak dingen met verschillende vrienden en komt vol verhalen weer thuis.
Evaline is nu aan het 2e jaar van haar studie begonnen. Zij weet zich goed staande te houden, dikke trots! Zij gaat regelmatig bolderen, wandelt regelmatig met Kees mee en gaat fitnessen. Ze spreekt vaak af met vrienden en helpt nog altijd in ons huishouden met een stukje poetsen.
Ze werkt bij de gezondheidswinkel op 2 vaste dagen in de week, maar doet soms wat extra als er zieken of vakanties van collega’s zijn.
Kortom: stil zitten zit er niet in, bij ons alle vier niet!!!
Op naar een nieuw jaar vol mooie avonturen!
Week 52
Naast de gezellige kerstdagen hebben Kees en ik gewoon gewerkt.
We reden samen met overbuurman naar onze “oude” overburen, die verhuisd waren en ons hadden uitgenodigd om eens langs te komen.
We reden samen naar Lunteren. Daar hebben Leo en Jolanda een vakantiehuisje gekocht.
Zij hadden ons uitgenodigd om eens langs te komen.
Het werd een dag met een gouden randje. Fijne gesprekken, lekkere lunch en een stevige wandeling in de veluwe. Naar het middelpunt van Nederland, langs een kunst-trap en de muur van Mussert.
De reis viel bepaald mee vanwege de vakantieperiode. We hebben nauwelijks file gehad.
Vandaag eindigde deze leuke maar best intensieve week met een extra rottige pijn-dag. Dan maar even in de rust-stand en mijn lijf laten herstellen.
Tweede kerstdag
Dit jaar bij ons.
Bij de koffie hadden we lekkers uit de kerstpakketten van Tim en mij… leuk om te delen!
Bij een glas fris/port had Tim wat worst meegenomen uit Noorwegen, van rendier, eland en walvis. We hadden wat kaas uit Oosterhout en ik maakte een kerstkrans: zie foto en sterren van foccacia.
Voor het voorgerecht hadden Frans en Nel gezorgd.
Het hoofdgerecht maakte ik: romige kip met gele wortel nasi, ovengroente, gewone rijst en aardappelkroketten. Evaline hielp mij met opwarmen. In de romige kip had ik Kastanjechampignons gedaan, eentje had de vorm van een hartje!
Voor het nagerecht hadden Sander en Krista gezorgd.
In de avond genoten we met volle teugen van het optreden van de Streamers.
Week 51
Het is gelukt. Na flink herstel en steeds een stapje verder maken, lukte het om weer een wandeling in het bos aan te kunnen. Dit was super fijn, het weer werkte dan ook echt mee.
Het is al zo lang zacht weer, dat er nog steeds paddenstoelen te zien zijn.
De zon speelde zo mooi door de bomen op die ene stronk: dat moest op de foto!
Verder werkte ik deze week met plezier mijn 16 uur.
Ging ik wandelen met mijn vriendin. Maakte het huis, de voortuin en mijn auto schoon.
Gaf verschillende (oefen)behandelingen en zorgde dat ik genoeg tijd nam voor herstel.
Week 50
Deze week mijn werk gewoon kunnen doen. Dat is fijn want het is er druk zat!
Een goed evaluatiegesprek gehad waarin we met elkaar tevreden kunnen terug kijken op de afgelopen maanden waarin ik vele stappen voor de afdeling kon maken, ondanks mijn kleine aantal uren die ik aanwezig was wegens mijn opleiding.
Deze week daarnaast bezig met herstellen. Na corona ben ik nog ongelooflijk snel moe. Niet dat je dan je steeds een beetje meer moe voelt, nee opeens is de batterij gewoon leeg.
Mijn stekkie op de bank, waar ik dan heerlijk geknuffeld wordt door Pepsie en Maxi is eindeloos fijn.
Prachtige paddenstoelen in het bos naast de plek waar we ons kerstpakket mochten ophalen. De kerstmarkt waarbij je werd voorzien van wat te drinken en te eten, was erg gezellig. Samen met mijn collega’s. Een korte wandeling met elkaar, was even nodig om alle herrie van de andere 300 collega’s te verwerken. Wat kwamen we mooie paddenstoelen tegen.
Week 49
Een klein cadeau voor de kinderen: ieder zijn eigen kerstboompje voor op de kamer.
Natuurlijk gevuld met lichtjes en ballen. Eigenlijk te leuk om niet zelf ook te hebben.
Maar nu geniet ik samen met hun, dat is ook goed!
Met vriendin weer een heerlijke wandeling gemaakt.
Maxi knuffelt veel en komt me steeds weer gezellig op zoeken als ik op de bank een moment van rust en herstel neem.
Wow, al 3 jaar lang mag ik samen met fantastische collega’s, geweldige vrijwilligers en betrokken mantelzorgers iets betekenen voor de leukste, liefste, bijzonderste, mooiste, aardigste bewoners van Dongepark. Dat schreef ik op facebook. Dankbaar, wat vliegt de tijd.
De foto van het terrein naast het gebouw waar ik vele pauzes in te vinden ben. Of met een wandeling met een bewoner.
Alles goed voorbereid, en daar mocht ik weer. Opnieuw 2 dagen oefen behandelingen mogen geven aan collega’s en vrijwilligers. Elke keer leer ik weer zoveel. Elk mens anders, elk moment anders. En zoveel leuk om te doen, mijn enthousiasme blijft maar stromen en groeien!
Daarnaast heb ik deze week tijd genomen om het huis schoon te maken en de eerste kerstkaarten op de bus te doen.