Een wandeling, in Mosselgoren.
Zin in avontuur, even een andere omgeving.
Wat was het een leuke wandeling. Staat er aan het begin: laarzenpad… en wij liepen op onze schoenen, duh. En ja aan het eind natte koude voeten… maar absoluut de moeite waard!
Een kopje thee, warme deken en de katten om mij heen: mijn happy space!
Deze soep was zo lekker, gemaakt met ui, knoflook, courgette, bouillon, pizzakruiden en fritato.
Genietend van de eerste bloemetjes in de tuin.
Ons park in het avondschemer en overdag, blijft een heerlijke plek om door heen te wandelen!
Kerstcadeau van de kinderen gekregen: een avond uit naar Dany Vera. Het was een fantastische avond. We zaten op rij 6, wat een mooie plekken. De muziek was geweldig. Wat hebben wij enorm en uitbundig genoten.
Een paar weken later alweer ons park, alweer bij avondschemer, prachtige blauwe lucht!
Vlinders in de tuin, de kersenboom staat super mooi dit jaar.
En met elkaar in het heel klein een mooi moment.
Kees is jarig, maar helaas is hij weer geveld door wondroos.
We aten met elkaar een lunch in het zonnetje, dat was even heel erg fijn.
Categoriearchief: park
Allerlei
Een klein laagje sneeuw in de tuin.
De rust hier op mijn blog laat zien hoe ons leven nu anders is geworden.
De wandelingen maken we nog altijd samen. Graag ga ik met Kees mee op de dagen dat ik niet werk en me fit genoeg voel. Het park blijft boeien.
Tim woont nu bij zijn vriendin en zien we gelukkig nog 1x in de week voor een heerlijke maaltijd samen.
Evaline is naast school en werk veel bij haar vriend te vinden. Precies zoals het goed is.
Kees en ik genieten van de tijd van samen.
Houden onze date-avond nog altijd in ere, maar er is nu zoveel meer tijd.
Daarnaast hou ik het leven klein. Werken bij Prisma, in mijn praktijk en ons huishouden.
Nu en dan afspreken met de buurvrouw om samen muziek te maken.
Nu en dan afspreken met lieve vriendin om samen te wandelen.
Voor Prisma een driedaagse cursus over autisme mogen volgen, wat ben ik enorm rijker aan kennis geworden sinds ik hier mag werken, supergaaf!
Zo gaat het goed voor mij. In balans blijven ondanks de pijn die opvlamt bij de kou.
In balans blijven ondanks alle virussen die om ons heen waaien.
Samen met Kees vierde ik de liefde met Valentijnsdag.
Niet meer met het gezin, en dat is prima.
Ik gaf Kees een lichtje in de vorm van een hartje en kreeg van hem een heerlijke doos aardbeien.
Samen gingen we in de avond naar een optreden in het theater in Oosterhout. Micha Molthoff speelde viool. Het was een avond vol heerlijke muziek, waar we enorm van genoten hebben.
Maxi is nu overdag van de kamer af, maar in de avond/nacht is hij op de kamer. Zo kunnen Pepsie en Maxi beide rustig eten en slapen zonder elkaar in de weg te zitten. Zonder dat ze aan elkaars voer kunnen komen. Dit lijkt voor nu goed te werken.
Mijn praktijk hebben we intussen naar ons thuis verhuisd. Doordat er ruimte vrij is gekomen konden we met wat schuiven ervoor zorgen dat mijn behandeltafel hier thuis kan staan.
Vele voordelen: snel en goed warm te krijgen, vaker beschikbaar (ook avonden en weekenden), mijn tafel slijt niet extra doordat anderen er gebruik van maken, ik hoef niet meer met mijn materialen en handdoeken te sjouwen in weer en wind. En natuurlijk ook goedkoper, want voor het huren van een ruimte moet je nog altijd betalen! En nu niet. Helemaal blij mee.
Week 1
Het park. de plek waar ik regelmatig met Kees door heen wandel.
Gaat dit het thema van het nieuwe jaar worden?
Op oudejaarsdag een foto van het water.
Op nieuwjaarsdag een foto van samen.
En natuurlijk even mijn eigen heerlijke plekje op de foto: warm dekentje, kopje thee, twee katten, mijn happy space!
We hadden een mooi einde van het jaar bij Tim en zijn vriendinnetje thuis. Zo konden we gelijk kennis maken met haar ouders en zusje die er net als Evaline en vriendje ook bij waren. We hebben heerlijk gegeten en fijne gesprekken gehad.
Na alle gedoe rond Maxi met een verstopping, opname in de dierenkliniek en nu weer aan het opknappen (met extra pijnstilling en laxeermiddelen).
Na alle gedoe rond de beet in mijn hand die Maxi deed bij het onderzoek, ben ook ik weer aan het opknappen.
Dat was een onverwachte actie die dierenarts en ik niet hadden zien aankomen. Hij hapte lelijk in mijn hand. Blauw, beurs, gekneusd en heel dik was mijn hand. De huisarts gaf een tetanusinjectie en voor 7 dagen een stevige antibiotica kuur.
Om toch te kunnen werken kocht ik een reuma-compressie-handschoen. Deze heeft geholpen om stevigheid te bieden, maar ook de steun van collega’s die er voor zorgden dat ik geen werkzaamheden hoefde te doen die te belastend waren, zo dankbaar.
Foto’s van een wandeling in Surrea met Kees. Genoten van het rustige koude winter-weer met een zonnetje die er toch een beetje bij was.