Een week die rustig begon met 2e paasdag op maandag.
Tim ging op dinsdag met school naar een museum in Brussel, waar hij verschillende opdrachten moest maken.
Evaline ging op woensdag lekker oppassen.
Op donderdag heeft Kees op zijn werk getrakteerd. Het afscheid van veel mensen die de komende week met vakantie zijn, viel niet mee: afscheid nemen is nooit leuk.
Op vrijdag mocht Evaline extra lang zwemmen en zo oefenen om niet één persoon te redden, maar een hele groep. Beide meiden kwamen enthousiast het water weer uit!
De hele week heb ik last gehad van mijn lijf, mijn botjes, de kou is niet fijn. Zo onverwacht ook: ik genoot zo van het heerlijke zachte lente weer. Ik heb veel extra geslapen en de warmte gezocht in heerlijke vesten, dekentjes en kopjes thee.
De orthese voor mijn gewrichtje begint eindelijk een beetje te wennen. Ik werd er echt enorm onhandig van: dingen verkeerd oppakken en daardoor uit mijn vingers laten glijden… we moesten er maar een beetje om lachen.
Gisteren hebben we wat plannen gemaakt voor de komende twee weken. Ik werk wel, maar tussendoor gaan we met elkaar gewoon leuke dingen ondernemen. De kinderen twee weken vrij van school. De eerste week werkt Tim veel, de tweede is hij ook lekker helemaal vrij.
Foto’s uit de tuin, wat is het toch weer genieten met alle bloeiende plantjes! De laatste foto is van de appelboom… zouden dit echt allemaal appeltjes worden?
Categoriearchief: gewrichtje
Gewrichtje
Daar is hij dan: de orthese.
Een zilveren ring die mijn gewrichtje de rust geeft.
Na het spalkje van het ziekenhuis wat ik 7 weken gedragen heb (en daarvoor 2 weken een andere) is dit wel een echte verbetering.
De orthese houdt maar één gewrichtje in rust (het spalkje deed er twee).
De orthese geeft veel meer ruimte aan de huid waardoor ik weer veel meer voel.
De rust in het gewrichtje maakt het ganglion kleiner.
Het is niet zeker of het ganglion ooit verdwijnt.
Voor nu geeft het vooral een stuk minder de gemene pijn waar ik overdag niet blij van werd en ‘s nachts niet van kon slapen.
Naast deze orthese ga ik op zoek naar een nieuwe balans in mijn activiteiten om de gewrichten de rust te gunnen die ze blijkbaar nodig hebben. Thuis bijvoorbeeld helpen Kees, Tim en Evaline mij meer met lastige taken in het huishouden (ik deed tot voorkort alles alleen en zelf).
Week 13
Hooikoorts, dat was wat mij deze week lekker benauwd maakte.
Blij werd ik van de verwijzing voor een vinger orthese.
Een foto (eindelijk!!!) van die gezellige narcissen in de grasvelden naast de weg.
Een overleg met de buurtpreventie voor ons verlichtings-plan.
En tot slot een geweldige avond dit weekend.
Van de ruim 20 neven en nichten van Kees kwamen er nu 7 bij elkaar.
In Leiden, eerst borrelen, dan lekker eten. Na het eten ging de groep nog wat stappen, wij reden terug naar huis. Zo gaaf om samen bij te kletsen, hele positieve gesprekken waren het, oprechte interesse in elkaar.
Van te voren goed over nagedacht en in overleg bleven de kinderen lekker samen alleen thuis.
Ze aten het avondeten samen en hadden de keuken echt super netjes achter gelaten. Lief!!!
Wij waren weg tussen 17 uur en 0.30 uur. Fijn dat ze al zo zelfstandig zijn, trots.
Voor de foto opdracht van dit weekend maakte ik een doorkijkje van een brug in Leiden!
Week 8 en foto opdracht
Buiten het werken om deed ik wat boodschappen extra en zorgde voor rust. Ik probeer met het spalkje zoveel mogelijk zelf te doen. Dat valt niet mee, Ik ben toch wel gehandicapt. Hulp vragen aan mijn gezinnetje moet ik opnieuw leren. Gelukkig willen ze me allemaal wel helpen.
Ik ging naar de bieb en koos een lekker leesboek. Keek wat vaker televisie om zo mijn handen de rust te gunnen.
Voor buurtpreventie ging het licht op groen: de vergunning en de subsidie voor de informatiedag in maart zijn goedgekeurd. Dat is geweldig nieuws.
Carnaval, de lichtjesoptocht keken we op televisie. Tim werkte tot laat en we redden het niet om op tijd daar te zijn, Geeft niet. Komt vast een keertje wel goed.
De foto opdracht voor deze week was verkeer. Ik koos voor een verkeerslicht met veel verkeers-stromen!
Gewrichtje
Gewrichtje. Een nieuw verhaal in mijn leven, op mijn blog.
Alweer bijna een jaar zit er een bultje op mijn vinger.
Eerst probeerde ik een aantal weken ibuprofen: een ontstekingsremmer.
Dit had geen effect, wel pijnstillend.
De pijn in mijn wijsvinger werd in de loop van de tijd meer en meer vervelend.
In december begon ik met glucosamine.
Dit moet zich opbouwen in je bloed, dus gaf ik het een paar weken tijd.
Eind januari nog geen effect op pijn en bultje.
Ik begon met een spalkje van de apotheek: zou rust helpen?
Alweer geen effect zichtbaar en voelbaar.
Na een paar weken naar de huisarts. Met dit verhaal.
Zij oordeelde: een ganglion op het dip-gewricht. Laat het maar wegsnijden in het ziekenhuis.
Ik werd doorverwezen naar de chirurg.
Na lichamelijk onderzoek en mijn verhaal zei de chirurg: ganglion wegsnijden heeft geen zin als we de oorzaak niet wegnemen. Dan is de kans groot dat het terug komt.
Het lijkt sterk op een versleten gewrichtje.
Nu eerst drie weken in een spalkje die op maat gemaakt is.
Dan terugkomen, foto maken en besluiten hoe verder.
Op facebook schreef ik: 3 weken een spalkje, hopen op een klein wonder dat dit gaat helpen.