Vandaag wilden de kinderen een pyamadag houden. Wij hadden geen plannen dus zei ik: is goed! Aan het eind van de ochtend werden we door Leo en Jolanda uitgenodigd om mee te gaan naar Madurodam. Dat leek ons wel wat en zo was daar een abrupt eind aan de pyamadag in ruil voor een bijzonder uitstapje. Het was er heel mooi weer, er waren niet te veel mensen en natuurlijk was er heel veel moois te zien. We gingen nog mee in het treintje, aten een ijsje en de kinderen speelden in de speeltuin. Wij kletsten ondertussen heerlijk bij. Klik hier voor alle foto’s! Thuisgekomen heb ik pannekoeken gebakken om het feest compleet te maken. Met natuurlijk hun eigen letter. Want dat vond ik vroeger zelf ook het allerleukste: als mijn moeder onze letter maakte.

Al een heel poosje gingen Evaline en ik samen iets lekkers bakken. Op vrijdag wanneer Tim op school is. Iets waar we allebei enorm van genieten. Vandaag voorlopig de laatste vrijdag dat we het zo konden doen. Eerst gingen we samen boodschappen doen: voor bakken mocht ze het dit keer zelf uitzoeken. Zij zocht de cake-jes uit. Toen de cake-jes in de oven waren mocht ze even televisie kijken om te wachten. Vanmiddag kwamen er twee kindjes spelen en met elkaar hebben ze de cake-jes versierd. Het was zo leuk en gezellig.

Vandaag waren Tim en Evaline een dagje vrij vanwege de najaarsfeesten. Eerst hebben ze heel lang uitgeslapen (en mama dus ook!) En na een rustige ochtend zijn we heerlijk met papa naar het bos geweest. Papa had zijn camera mee om foto’s van de paddestoelen te maken. We hielpen allemaal mee zoeken en er waren een heleboel verschillende. Het leek wel weekend!

Wat mochten wij nog genieten van prachtig zomers weer. Vanmiddag naar de kermis met opa en oma. We hebben allemaal enorm genoten. Tim en Evaline mochten bijna overal in, kregen prachtige kadootjes mee naar huis en ook nog een lekkere oliebol en lollie. En vanavond was de lampionoptocht, waarbij ze genoten van alle belangstelling langs de route en natuurlijk was het spannend omdat het al lekker donker aan het worden was! Tim als cowboy en Evaline als prinses!

Nu het mooie weer nog steeds zijn best doet zijn we nog veel buiten te vinden. Vanmiddag lekker klauteren op het klimrek. En dat niet alleen meiden dat leuk vinden bewijst Tim wel! Overigens is de auto in weer perfecte staat afgeleverd en kan Kees er dus nog (naar ik hoop) veel veilige kilometers in rijden, met grote dank aan Kaagkevers!

Na een lange warme en op zijn tijd ook natte zomer waren er een heleboel insecten. Nu het herfst is geworden zien we dat de natuur daar zelf het antwoord op heeft: spinnen. En op dit moment zitten ze echt overal, buiten en binnen. Maar dan vooral heel veel en flink grote. Het mooiste vind ik het dan zo vroeg in de morgen, als er wat dauw of regendruppels in het web zitten. Prachtig wat een kleine kunstwerkjes zijn het.

Gisteren was er een klein beetje regen. Tim besloot uit zich zelf de woonkamerdeur dicht te gaan doen, want immers de regen zou binnen ook nat maken. Hij deed de handdoek op zijn hoofd en ging dapper de regen in. Ik moest zo verschrikkelijk lachen dat ik het bijna in mijn broek deed. Hij ging nog een keer de tuin in voor het opruimen van zijn speelgoed, deed weer die doek op zijn hoofd. Echt, dit voorbeeld hebben wij hem nooit gegeven.
Vandaag de vreemde eitjes. De foto staat bij het vorig stukje. Vanmorgen zag ik deze eitjes bij het verplaatsen van de afvalbak buiten. Ik heb geen idee wat voor een eitjes het zijn, weet jij het? Laat het me dan weten zodat ik er goed voor kan zorgen! Want dit maal konden we zelfs niet goed op internet terugvinden.

Met grote verbazing zie ik dat het stukje in categorie “algemeen” vandaag nummer 200 heeft. Dat ik het zo snel bij elkaar zou schrijven had ik zelf niet verwacht. In mijn eerste stukje schreef ik: Heel regelmatig tja, wat is regelmatig… elke dag schrijven? Eén keer in de week? Dat zal de tijd wel gaan uitwijzen… Het was 22 april en nu 5 maanden later heb ik regelmatig meer dan één stukje per dag geschreven. Op 7 en 9 augustus was er geen stukje, het was in de week waarin we met vakantie waren. Ik had toen wel voor een paar dagen een stukje klaar gezet van te voren, maar niet voor die 2 dagen.
Ik vind het schrijven heel erg leuk: goed nadenken of het niet te langdradig wordt… of de ander het wel begrijpt zoals ik het bedoeld heb en… het liefste met een vrolijke noot er door heen. Zoals bovenaan al staat: had ook vandaag weer een goud randje.
Overdag ben ik heel alert op leuke of bijzondere momenten, ik probeer dan ook als het mogelijk is het fototoestel gelijk te pakken. Ik vind het fijn om alert te zijn, dat was ik ook al zonder deze site, maar nu let ik dus extra op mijn fototoestel. Dat ding wat ik ook regelmatig niet bij me heb en dan helaas(?) mooie plaatjes mis loop.
Het delen van dit stukje leven van ons met jullie vind ik geweldig. Ik vind het enorm leuk dat mijn stukjes niet zomaar in een schrift verdwijnen om nooit meer gelezen te worden, maar dat ze toegankelijk zijn. Dat jullie ze lezen en er vaak heel enthousiast over zijn.

En zo is nummer 200 een feit!!!
Voor jullie alle liefs, liefde, licht en kracht die je nodig hebt. Dikke knuffels en tot gauw, op mijn stekkie wat ik zo graag met je deel!

Afgelopen week kwam een lieve vriendin met haar twee geweldige kinderen op visite. Zij bracht voor ons een bos hele mooie zonnebloemen mee. Ze zegt: ik kon ze niet laten staan, ze straalden zo mooi. En wij zijn er nu echt alle moois van af aan het kijken. Het zonnetje is wat verscholen achter de wolken, maar in huis staan die bloemen echt te stralen! Ik moest erg lachen om Evaline haar reactie… deze bos was zo groot dat zij gelijk ging vertellen dat wij ook zonnebloemen hebben, maar babyzonnebloemen, in de tuin! En zij gingen ze gelijk met elkaar bekijken. Babyzonnebloemen buiten, mooie zonnebloemen binnen… volop genieten! Ik kon het niet laten er deze foto’s van te maken.

Deze week jarig: oom Jan, Raymond
Foto van prachtige paddestoel in het bos