Al een poosje wilde Evaline zo graag kort haar, dat ik haar begin mei maar d’r zin heb gegeven. Ze genoot ervan. Geen klitten meer, geen gedoe met staartjes en speldjes. Na het wassen lekker snel droog. Dat korte haar was het helemaal voor haar. De volgende keer toen ik weer ging knippen vroeg ze me of ze het een piepklein beetje langer mocht laten groeien en intussen is heur haar alweer zo lang dat we er weer mee spelen. Maar met het verschil dat ze het nu zelf weer heel graag wil. En zo mag ze het lekker zelf bepalen… kort, lang, met of zonder speldjes en staartjes: ik vind het allemaal best, zolang zij zich er maar goed bij voelt.

Het was dinsdag. Buiten in de tuin was een super grote mooie spin. Tim wilde er zijn bakje voor halen om hem in te doen. Hij rende naar binnen, griste het bakje uit de kast en rende terug…. tegen de achterdeur aan. Auw. Het bezoek aan de dokter was naar voor hem: de wond op zijn voorhoofd werd gelijmd. De lijm prikkelde erg. Maar hij was erg dapper. Hij mocht drie dagen de wond niet nat laten worden en een week niet zwemmen. De wond doet hem geen zeer meer, het jeukt af en toe, maar hij heeft er verder gelukkig geen last van.
Op school hebben ze een letter-muur. Een plek waar de nieuw geleerde letter hangt in een map. In die map kunnen allerlei plaatjes of kleine dingetjes die met die letter beginnen. Bij de M nam hij een moer mee, bij de V nam hij een veter mee en nu was de P aan de beurt. Dat werd dus… een pleister! Het kaartje met pleister erop heeft hij vanmiddag gemaakt.