Deze week jarig: geen idee
Foto van een beestje wat op de muur zat, mug?

Genoten heb ik vandaag. De hele dag. Iedereen was thuis en we deden alleen maar leuke dingen met elkaar. Vanmorgen eerst in pyama, lekker kleuren en spelen. Vanmiddag met zijn 4en naar het zwembad geweest en erna mochten ze nog even televisie kijken. Moe maar voldaan lagen ze daar… op hun eigen zo vertrouwde plekje. En mijn hart sloeg een keertje sneller van geluk. Zulke fijne mensen wat heb ik ze gemist van de week en nu waren ze er weer, alledrie.

Elke avond lees ik voor. Na het tanden poetsen, als ze in pyama zijn. Nog even knus tegen elkaar aan en samen genieten van de tekeningen en verhalen in een leuk boek. Nu zijn we alweer een poosje lid van de bibliotheek en het valt me op dat het elke keer hetzelfde gaat. Voor 3 weken kun je per kaart 6 boeken lenen. De eerste zes dagen lees ik dan steeds een nieuw boek voor. Eén voor Tim en ook één voor Evaline. Na die 6 dagen pakken ze de leukste boeken nog eens en in de laatste week pakken ze steeds hetzelfde, dat ene, hele mooie boek. Dan lees ik dat zelfde boek een aantal avonden achter elkaar voor. En dan is het tijd om de boeken te ruilen en weer opnieuw te beginnen!

Alweer bijna 23 jaar geleden ging ik uit het ouderlijk huis. Na een kleine periode bij de verkeerde man gewoond te hebben streek ik neer in dit huis op stand. Uiteindelijk woonde ik er vijf jaar. Vanmorgen ging ik terug naar vroeger. De huisbaas van toen woont er nog steeds. Zij is nu zo rond de negentig, maar ik mag in mijn handjes knijpen als ik ook op die manier oud mag worden. Nog altijd helder van geest, scherp van tong en vol belangstelling naar de wereld om haar heen. Een heerlijke koffievisite, en zo was mijn ochtend op een heel leuke manier gevuld.

Dat was ik vanmorgen. Niets meer om handen. Ik zette de radio aan, het was me te stil in huis. Ik hoorde niet een klein stemmetje de hele ochtend in mijn oren: met lach, liedjes en verhaaltjes was Evaline echt heel gezellig. Ik deed helemaal alleen een kopje thee. Oke dan, niet helemaal alleen… Konijn en Daatje wachten met mij mee op de thuiskomst van Tim en Evaline!!!

Help… waar is mijn weekritme gebleven??? Dat ritme wat zich rond Evaline genesteld had. Zij stond centraal in mijn ritme. En nu is zij naar school en bleef ik thuis achter. Voor haar een mijlpaal, maar voor mij dus ook.
Voor haar was ik elke dag thuis. Met haar ging ik vaste dingen door de week doen. En toen zij die twee korte ochtenden naar school ging, had ik mooi de tijd om een paar dingen zonder haar te doen. Maar die twee korte ochtenden zijn er nu opeens vijf lange geworden. En met dat poetsen in huis was ik vandaag al klaar. Help… wat ga ik de komende vier ochtenden doen??? Want dan is het herfstvakantie. Dan mag ik weer vijf hele dagen zelf voor mijn kinderen zorgen. Is het al zover? Hrmmm nee… nog vijf nachtjes slapen. Ik denk dat ik maar eens moet gaan denken over wat ik met mijn tijd eigenlijk echt wil gaan doen. Maar nu eerst vijf nachtjes slapen 😉

Samen hebben we het aantal nachten afgeteld tot haar verjaardag. Dus vanmorgen vroeg ze me: Mama, ben ik nu klaar met slapen? Nu ben ik groot, mama. Ik kan nu alles zelf hoor.
Eerst kadootjes van ons, zo heerlijk nog knus bij ons op bed. Een kaptafel, een My Little Pony van Tim en een boekje van Dora. En dan alle visite. Natuurlijk ontbrak de taart met kaarsjes niet. Ze kreeg veel lieve en leuke mensen op visite, genoot van alle aandacht en vond elk kadootje zo bijzonder.
En nu is ze groot. Zo groot dat ze zeker wist dat haar zomerjas nu ook echt te klein werd. Grinnik.

Deze week jarig: ik weet het niet
Foto van de mooie brug waar wij vrijdagmiddag voor moesten wachten