Even dan… ik ga zo eten koken!
Eerder keek ik uit naar “na de vakantie, want dan kan ik…(allemaal dromen, plannen en ideeën volgen op deze gedachte)”
Gisteren kwam ik mezelf tegen. Had veel te veel van mezelf verwacht, zo die eerste week school. Een nieuwe school, nieuwe weg brengen (op de fiets in plaats van lopen), nieuwe regels aldaar, nieuwe contacten. Vandaag rustiger aan gedaan en dat ging alweer een stukje beter.
De kinderen zijn vrolijk, hebben het op school naar hun zin en gaan met plezier. Opstaan in de vroege ochtend valt nog even niet mee, maar dat is natuurlijk kwestie van wennen!
En als het regent gaan we gewoon tóch op de fiets, in een regenpak, dat dan weer wel!
Intussen heb ik op school al heel wat bijgeklust… ook hier is het na de grote vakantie net als in Lisse een rommeltje met afspraken rond de luiscontrole. Wat was het gaaf om dat hier, net als ik in Lisse deed, mee te helpen, intussen heb ik 6 klassen gecontroleerd met andere moeders (is dan gelijk erg goed voor mijn contacten hier!!!)
Alle benodigdheden voor deze school zijn geregeld, ik heb een adresje waar ik misschien een oppas kan vinden, en op de markt heb ik lekkere 30+ kaas ontdekt. Een mooi klein tafeltje voor naast de bank gekocht, kan de lamp er goed op staan. De eerste aquasport-les zit er op. Die was overigens niet echt voor herhaling vatbaar… sporten kun je beter met leefdtijdgenootjes doen, grin! Waar ik echt heel de stad voor afgezocht heb… een paraplubak, dat is niet meer in de mode geloof ik. Toch had ik er graag een gevonden.
Jaja, het leven bruist hier volop!