Alweer 2 weken is Pepsie bij ons. Wat genieten we toch van haar.
Als ik er zo op terug kijk stond de eerste week vooral in het leren kennen van haar en zorgen dat zij zich op haar gemakje zou gaan voelen bij ons.
Deze tweede week hebben we haar oogje gezalfd en het verschil is gelukkig goed zichtbaar. Dit had nut.
Deze week hebben we haar uitgelegd dat zij niet op het aanrecht hoort en ook niet op de eettafel. Het lijkt erop dat zij dit begrepen heeft, ze wil hier wel rekening mee houden. Blijft in de keuken netjes op de grond en als wij aan tafel zitten kruipt zij op een lege stoel onder tafel: lekker toch dicht bij ons!
Ze is niet gemeen, maar lief. Ze krabt niet, maar komt juist kopjes geven. Ze is niet wild, maar rustig en kan even wachten als het nodig is. Ze heeft ons geen van allen nog gebeten, ze ligt juist volop te spinnen als we haar aanhalen. Ze laat in haar houding al duidelijk genoeg zien wat zij fijn vind of juist niet. Bijvoorbeeld over haar buikje aaien wil ze echt niet, dan loopt ze gewoon bij je weg. Van de week liep ze erg te mauwen, waarop ik toch maar even haar kattenbak ging verschonen, hihi de bak stond nog niet op zijn plek of zij ging al lekker zitten poepen: dat doet ze namelijk heel graag: poepen als de bak net schoon is. Dus maak ik gewoon elke avond de bak schoon en als zij gepoept heeft schep ik dat er gelijk maar uit. De ene foto dus van koningin Pepsie en de andere 2 van de heerlijke ondernemende, ondeugende en nieuwsgierige kant van haar!

Vorige week bij de dierenarts had ik al aangeven dat Pepsie wel wat aan het niezen is. Zij vertelde toen dat dit waarschijnlijk met niesziekte te maken heeft, maar dat ze dit niet kunnen genezen. Als de stress van de verhuizing een beetje voorbij is, gaat het niezen ook minder worden. Op maandag ging ik toch met Pepsie naar de dierenarts terug. Haar oogje flink aan het tranen, wat rood en ze knijpt er mee. De dierenarts heeft haar opnieuw goed bekeken en denkt dat dit ook komt van die niesziekte. Toch kan de prut in haar oogje waarschijnlijk aangepakt worden met antibiotica. Dus nu 4x op een dag haar oog zalven met een antibioticazalf.
Zij pakt dit redelijk goed op, niet te veel tegenwerken.
Tijdens het bezoek aan de dierenarts ging Evaline mee. Zij mocht ook naar het hartje mee luisteren. Evaline gaf als reactie: die gaat snel, waarop de dierenarts zei dat juist het erg rustig ging. Ook bij het vasthouden en luisteren naar haar ademhaling begon Pepsie te spinnen… hoe rustig kun je je voelen?!
Haar karakter zal niet veel meer veranderen en wat zijn wij daar blij mee… nog elke dag genieten we alle vier van haar gezelschap, gezelligheid, geklets, haar spelen en haar rust om op een lekker plekje gewoon alles aan haar voorbij te laten gaan.

Een week geleden is het alweer, dat we Pepsie uit het asiel mee namen.
We hebben haar leren kennen als een heel lief en aanhankelijk beestje. Zij reageert goed op onze aandacht, ook op onze opvoeding. Als zij in huis rond loopt staat haar staart recht omhoog, met het puntje een beetje krom. Haar snorharen staan naar voren. Ze zit graag bij ons allemaal in de buurt, haalt een knuffel bij iedereen. Speelt graag met ons met het speelgoed. Ligt tevreden spinnend in haar mandje.
Vanaf de eerste dag is ze aan mij gekluisterd. Ben ik boven, is zij dat ook, ga ik naar beneden dan komt zij ook.
Ga ik zitten, zit ze bij mij op schoot. Ben ik in huis op verschillende plekken aan het poetsen, dan geeft ze het op en zoekt een eigen lekker plekje. Nu en dan krijg ik een trappelmassage, ik las dat ik dit als een complimentje moet zien: Het vertrouwen naar de mens is uiteindelijk zo groot, dat de kat zich over durft te geven aan dit stukje kittengedrag. Want kittens doen dit bij de moederpoes als zij melk nodig hebben.
Tijdens de maaltijden is zij niet aan het bedelen, maar weet wel razendsnel een gevallen stukje brood of vlees op te ruimen. Nu knoeien wij niet zo heel vaak, gelukkig!
Krabben of bijten heeft ze helemaal niet gedaan, als zij iets niet prettig vind draait zij zich om en verlaat de plek. Wij zijn gewend haar dan ook gewoon te laten gaan, zoals we bij Dicky ook deden.
Overdag als er niemand thuis is, is zij rustig. Niet mauwend (aldus de informatie van de buren) en het huis ziet er niet uit als een ravage als ik terug kom.
We houden goed de deur naar buiten toe gesloten zodat zij niet gemakkelijk zal ontsnappen, maar tot nu toe lijkt ze niet veel interesse te tonen in buiten.
Ze kletst regelmatig en liet ons kennis maken met haar verschillende mauw-tjes. Het lijkt er op dat we haar goed kunnen begrijpen, ze reageert heel goed op ons. Als ik haar naam roep reageert ze snel, alert en direct. Dus laten we deze naam, gekozen door het asiel, lekker zo.
In het asiel werd ons al vertelt dat zij van zachte dingen houdt. Een mandje voor aan de verwarming leek me wel wat voor haar en is inderdaad helemaal haar plekje geworden. Wel wilde ze er graag een fleecedekentje bij en dus hebben we dat maar geregeld!
Ze is gek op het kattengras wat ik voor haar gekocht heb, ze snoept er veel van.
Natuurlijk is beweging goed voor haar en de eerste dagen was ze helemaal moe van al dat traplopen, hihi! Nu gaat ze steeds meer spelen en hebben we wat speeltjes voor haar gekocht. De groene hanger hadden we zelf ooit eens gemaakt en daar is ze helemaal verzot op: aan het sleutelkoord een belletje en een klein bolletje wol.
In de kattenbak had ik eerst grind. Dat vormt van de plas/poep een bal waarin de lucht opgesloten zit. Maar zij graaft erg in de bak en maakte steeds die ballen kapot. In het asiel had ik gezien dat ze houtkorrels gebruiken. Dus ik dacht… ik wil dat wel eens proberen. Pepsie reageerde daar gelijk heel goed op. Elke dag doe ik een beetje korrels in de bak en als zij heeft gepoept gooi ik alles leeg, maak de bak lekker schoon en kan deze er weer een dag tegen.
Een borstel voor kort haar had ik ook nodig en nu heb ik haar 2x geborsteld deze week. Zij lijkt dit wel erg lekker te vinden en daar ben ik blij om, wij houden niet zo van al die losse haren.
Kortom: Pepsie is een geweldig lieve en gezellige huisgenoot, helemaal wat we er van verwachten. Het fijn om onze dierenliefde weer in te mogen zetten en helemaal als je zoveel liefde en gezelligheid terug krijgt!!!

Toch had ik even de kriebels, toen ik vanmiddag met Pepsie naar de dierenarts in Rijen reed.
Vanuit het asiel krijg je bij deze dierenarts gratis een check up om te kijken of je dier niet iets extra’s heeft meegenomen uit het asiel.
Natuurlijk kennen wij wel een aantal symptomen die duiden op ziekte, maar toch…
Ze heeft een mooie glanzende vacht. Haar ogen staan prachtig helder. Haar oren netjes schoon. Een gaaf gebit. Een gezonde neus. Haar lijf werd verder nagekeken op lymfeknopen, respiratie (ademhaling), haar hart werd beluisterd. Hoe is ze in bewegen en hoe goed is haar gewicht in verhouding tot haar bouw.
Alles was oké! Toch opluchting bij ons allemaal. Wat heerlijk dat wij een heel gezonde kat hebben.
Op dit moment weegt ze 3.15 kg en dat is voor haar bouw precies goed. Houden zo dus!
Voor iets tegen vlooien en teken moet ik nog pipetten aanschaffen want die ik nog over heb van Dicky zijn te zwaar voor haar.
Voor ontwormen kan ik de tabletjes (die ik nog over heb van Dicky) wel gebruiken, maar dan door de helft.
Inenten hoeft pas weer in juni volgend jaar. Ik krijg daar automatisch een herinnering voor.
De zak brokjes die we van het asiel mee kregen ga ik lekker op maken, daarna kan zij over op gewone brokjes voor volwassenen.
Ik vroeg nog hoe zij denken over een belletje. Nou dat moeten we echt maar beter niet doen. Het bandje is naar in haar nek en kan irritatie geven. Van het geluid zou ze zelf heel geïrriteerd van kunnen worden, dus nee, geen belletje.
Oh en we zijn allemaal zoooo blij met haar en zij blijft maar kopjes geven en ons opzoeken dus weten we het zeker: deze liefde is wederzijds!