Invalzaag.
Wat vind ik het heerlijk als Kees aan het klussen is. Het doet zijn humeur goed en hij creëert steeds weer bijzondere dingen. Samen besloten we dat we het geld, gekregen van Kees zijn ouders (voor onze 20 jaar bruiloft) zouden leggen bij de aanschaf van deze invalzaag. Een echte zaagtafel kost ons veel te veel ruimte, die hebben we niet, en er niet voor over.
Zo kwam Kees uit op dit apparaat. Natuurlijk werkt hij wel veilig en zo maakte hij eerst een goede stevige zaagtafel.
Intussen is hij met een nieuw project begonnen, waarvan al een eerste foto te zien is. een kastje voor iets heel elektronisch. Kees is helemaal in zijn nopjes met deze zaag omdat het zo secuur en nauwkeurig werkt allemaal.
Heerlijk om zo met hem mee te mogen genieten!!! Een topcadeau voor een fantastische man!
Dagelijks archief: woensdag, 13 november 2013
Tja
Vorige week bij de dierenarts had ik al aangeven dat Pepsie wel wat aan het niezen is. Zij vertelde toen dat dit waarschijnlijk met niesziekte te maken heeft, maar dat ze dit niet kunnen genezen. Als de stress van de verhuizing een beetje voorbij is, gaat het niezen ook minder worden. Op maandag ging ik toch met Pepsie naar de dierenarts terug. Haar oogje flink aan het tranen, wat rood en ze knijpt er mee. De dierenarts heeft haar opnieuw goed bekeken en denkt dat dit ook komt van die niesziekte. Toch kan de prut in haar oogje waarschijnlijk aangepakt worden met antibiotica. Dus nu 4x op een dag haar oog zalven met een antibioticazalf.
Zij pakt dit redelijk goed op, niet te veel tegenwerken.
Tijdens het bezoek aan de dierenarts ging Evaline mee. Zij mocht ook naar het hartje mee luisteren. Evaline gaf als reactie: die gaat snel, waarop de dierenarts zei dat juist het erg rustig ging. Ook bij het vasthouden en luisteren naar haar ademhaling begon Pepsie te spinnen… hoe rustig kun je je voelen?!
Haar karakter zal niet veel meer veranderen en wat zijn wij daar blij mee… nog elke dag genieten we alle vier van haar gezelschap, gezelligheid, geklets, haar spelen en haar rust om op een lekker plekje gewoon alles aan haar voorbij te laten gaan.
Bijpraten
Het waren wat hectische dagen. Zelf nam ik lekker rust om het allemaal goed vol te houden en het viel de kinderen al op: mama je kunt het allemaal echt weer goed aan. Mag ook wel, het is intussen ruim 12 weken geleden dat ik zo onderuit ging. Ik voel niet zo veel meer, maar als ik moe ben zijn mijn enkel en rug de eerste om dit te laten weten.
Maandag ging Tim terug naar de ortho… zijn beugel heeft hij netjes zo veel mogelijk in en dat zag de orthodontist wel. Alles een stukje strakker gezet, over een maand terug.
Maandag ging ik ook nog op school helpen met computertijd en reed ik Evaline naar turnen.
In de avond was er een vergadering van VVN. Ik ben daar altijd trouw aanwezig. Het is een fijne vergadering dit nooit te langdradig wordt. We kregen van de gemeente een geschenk als dank voor alle inzet. Dit jaar was het een bakje met streekproducten: jammie!!
Dinsdag had ik in de ochtend een afspraak en was in de middag met Tim op stap. Een nieuwe bagagedrager voor zijn fiets. Ja, dat ding wat we al hadden laten lassen bij de garage. Nu op een andere plek stuk. Kees heeft hem gisteren gelijk gemonteerd voor Tim. Ik denk dat nu de problemen met het vervoeren van die zware boekentas voorbij zijn. Hij kocht ook nog nieuwe schoenen. Hij moest erg lachen: heeft nu maat 40 en ik “maar” 39!!!
Intussen hebben we de laatste klusjes in de tuin gedaan, nu helemaal winterklaar.