Phew, het is gebeurt.
Eigenlijk zie ik nooit zo op tegen de behandeling. Je wordt immers goed verdoofd en zo’n arts weet heus wel wat hij doet. Ik zie en zag vooral op tegen daarna. Hoeveel pijn, wat kan ik nog wel en wat lukt of mag er even niet.
Het duurde lang in het ziekenhuis, ze liepen een half uur uit. Toen was het een arts die alles ging uitleggen aan een arts in opleiding (kost ook tijd). Gelukkig ging het allemaal best redelijk goed.
Ik kreeg het advies goed te koelen en ging “even” naar de apotheek. Nou daar waren we nog langer bezig. Gelukkig hadden ze wel een koel-ding en dat hielp erg goed tegen het dik worden. Ibuprofen voor de pijn en het tegen gaan van ontstekingen heb ik daar ook gelijk mee gekregen.
De arts verwacht niet teveel complicaties en ook niet teveel napijn. Na een half uurtje mocht ik alles weer doen, morgen mag ik mijn tanden weer poetsen.
Heel blij dat het gebeurt is, mijn 4e en dus laatste verstandskies is er uit.