In 2013 besefte ik dat een verschillende hoeveelheid kleine aanpassingen en klachten het gevolg waren van de overgang. De belangrijkste was natuurlijk de onregelmatige cyclus. Maar ook de vermoeidheid heeft me vaak flink dwars gezeten. Mijn humeur onder invloed van de hormonen heb ik veel beter onder controle kunnen houden als toen ik in de puberteit was en alles flink zwart of wit zag. Liefdevol loodste ik mijn lijf door deze lastige periode. Liefdevol waren Kees en de kinderen. Zeker bij de laatste menstruaties waarbij ik huilend van de pijn niet meer wist waar ik het moest zoeken en van de huisarts heel zware pijnstillers kreeg.
Langzaam bleven de migraine aanvallen steeds vaker weg. Langzaam werd het rustiger. Een kleine periode van ongeveer een half jaar heb ik een beetje last van opvliegers gehad, die duidelijk wat te maken hadden met de stress die ik op dat moment had.
Verder had ik last van pijnlijke borsten, een droge huid en hartkloppingen. Die hartkloppingen had ik ook in de puberteit. De droge huid verzorg ik vooral met baby-douche-crème en regelmatig een bodylotion.
En dan is het 29 november, De dag waarop ik een jaar lang geen menstruatie meer gehad heb. Officieel ben ik nu uit de overgang. En ik voel me blij, opgelucht en dankbaar,
Blij omdat het spel van de hormonen uitgespeeld is. Geen zware menstruaties meer die mijn leven ontregelden. Geen humeur-wisselingen meer die een druk op de relaties om mij heen hebben gelegd.
Opgelucht en dankbaar dat ik zonder veel (emotionele)  schade door deze periode heen gekomen ben. En intens dankbaar dat de relatie met Tim en Evaline goed is gebleven.
In mijn puberteit botste ik eindeloos, genadeloos en grenzeloos met mijn moeder (die op dat moment in de overgang was) tot ik het huis uitvluchtte… Wij konden niet meer samen zijn.
Ik mag verder in een fantastisch gezin, waarin we het goed hebben met elkaar.
Ik ben blij, opgelucht en dankbaar dat ik verder mag. Ik ga er van genieten, samen met Kees en samen met de kinderen.