Maandelijks archief: november 2020

Fibromyalgie en artrose, cursus


Het eerste deel van deze avond hebben we het gehad over het oplossen van problemen.
Wat is je probleem, verzin 1000 oplossingen, kies er eentje en ga daar mee aan de slag.
Een mooie start om naar iets goeds te werken.
Het tweede deel van de avond was Anna Raymann er. Zij schrijft mooie boeken vanuit eigen ervaring en heel veen onderzoek wat ze heeft gedaan. Haar presentatie ontroerde en inspireerde mij enorm. Het eerste boek van haar: lieve help, heb ik met veel enthousiasme gelezen en de delen voor Kees en de kids aan hen laten lezen. Het tweede boek, op de afbeelding, heb ik besteld.
De cursus geeft elke keer weer zoveel handvatten en nieuwe inzichten, zo gaaf, zo blij dat ik op deze positieve manier lekker in mijn kracht kan gaan staan.

Bureau


Ruim 6 weken geleden, ik begon aan de online cursus van Sterk met Pijn.
Ik maakte een plekje op de logeerkamer voor mijn laptop op een tuintafeltje.
Ik mocht er de bureaustoel van Tim wel bij.
Nee… een bureau had ik zeker niet nodig, dit was echt tijdelijk, zo verzekerde ik mijn lieve gezin.
Ik hoor ze nog gniffelen.
En nu… ja, ik begaf mij in de eindeloos durende rij van Ikea.
Het is gelukt!!! Het nieuwe bureau staat, helemaal blij mee. Niet zo groot: dat wilde ik heel graag. Gewoon een plekje voor de laptop, stoel erbij, zelfs ruimte voor wat papieren.
En ja, lief gezin, ik gaf mijn ongelijk ruiterlijk toe.
Maar ik ga helemaal niet meer sjouwen met die laptop: niet mee naar beneden en dan weer terug naar boven, Niet aan de eettafel, niet op de bank… gewoon op de logeerkamer.
Ik mag het mezelf soms gemakkelijker maken en bij deze dus echt actie op genomen.
Trots op mij!

Week 48


Met Kees maakte ik een wandeling. Voor de zekerheid een paraplu mee en jawel… het hield op met zachtjes regenen. Toch was het een fijne wandeling, frisse neus, goed gesprek!
Er waren alweer cadeautjes van Sinterklaas, wauw de hulppiet (Tim) had zulke leuke ideetjes, dat moest uitgewerkt worden!
Daar lag ik dan, gevangen door een eindeloos rustige lieve slapende kanjer, grin!
Ik reed deze week voor het laatst naar Elisabeth in Goirle.
Samen met de cliënten maakte ik er een heerlijke avond van.
Ik had gezorgd voor lekkere hapjes en cadeautjes voor iedereen.
Voor personeel lekkere kruidnootjes achtergelaten.
Vest, uniformen, sleutels, naamkaartje: alles netjes ingeleverd.
Ik reed voor een overleg naar Dongen. Daar leerde ik mijn nieuwe collega’s kennen, maakten we plannen voor de huiskamer en we bogen ons over het rooster van december.
Gaaf om een gezicht te hebben bij de namen. Spannend om hier komende week te mogen starten.
Ik poetste in huis, samen met Evaline.
Ik maaide het gras nog maar eens: hard nodig, het blijft groeien.
Ik nam tijd voor fijne dingen en genoot van het heerlijke weer: zonnig maar koud.

Fibromyalgie en artrose, cursus


Een deksel-opener op de foto? Ja… deze kocht ik gisteren.
Bij de cursus hebben we het gehad over de cirkel van invloed en de cirkel van betrokkenheid.
Wauw, hier kan ik wel wat mee, voor mijzelf. Overal trouwens, thuis en op mijn werk.
Als opdracht voor de komende keer mochten we bedenken welke hulpmiddelen je leven gemakkelijker zouden maken. Nu heb ik in dit blog al zoveel van deze verteld, wat betekend dat ik er al zo actief mee ben. Me ook zo bewust dat je soms voor gemak mag kiezen: kost veel minder energie en op mijn energie moet ik zuinig zijn! Toch vond ik er nog eentje… een deksel-opener. Zo vaak dat een deksel te strak zit en ik mezelf zeer doe en het dan alsnog aan iemand vlakbij vraag om de pot te openen. Bij de betere huishoudzaak kocht ik deze.
Gisteravond kon ik het gelijk proberen en ja hoor… het werkt prima! Dus alweer een blij meisje!!
De cursus geeft zoveel inzichten, Ik merk nu al weer zoveel stappen. Ik wilde vooral op zoek naar kennis. Kijken of ik beter in balans zou komen. En ja… ik maak grote stappen voorwaarts.
Zoveel blij, dankbaar en zoveel meer energie die niet naar pijn en strijd gaat, maar naar positief en fijn en zacht en kracht.

Week 47


Jaaaaaa…. zo leuk om te doen! Zomaar een cadeautje van Sinterklaas voor ons allemaal. Ieder jaar weer doe ik het met zoveel plezier. Intussen wel heel voorspelbaar, maar de spanning van wat er in zit blijft!
Op het raam Gluur-pietjes. Een speurtocht door de wijk voor de kids. Overal zie je ze hangen en natuurlijk doen ook wij mee.

Deze week werkte ik 3 dagen, dat is best wel fijn eigenlijk. Meer rust, meer afstand.
Het is telkens weer afscheid nemen nu van de verschillende collega’s.
Tijd en energie blijft er over om dingen thuis op te pakken, heel fijn.
Goede gesprekken met lieverds. Creatief bezig zijn. Huishoudelijk werk wat niet meer blijft liggen. Super! Maar vooral ook tijd om steeds weer te herstellen van t werken.
De zonnige foto is van de laatste ochtendrit naar Goirle. Wauw, wat geniet ik telkens weer van alle prachtige luchten onderweg.


Zaterdag was ik samen met Evaline op stap. Eerst samen bij de kapper geweest die heur haar netjes gemaakt heeft. Daarna met haar in Breda cadeautjes gekocht voor de clienten op mijn werk. Ik wil de laatste avond een bingo doen en daar de cadeautjes laten kiezen.
Daarna hebben we allebei nog een piercing laten zetten in ons oor. In de avond zongen we mee met Let’s Sing op de switch.

Fibromyalgie en artrose, cursus


Deze week aan het werk geweest met mijn nieuwe schema,
Mijn nieuwe manier van denken bij activiteiten: niet meer de klus, maar de tijd centraal zetten.
Pauze inlassen ipv eerst iets afmaken en dan…
Het werkte, nou ja, de meeste dagen dan he. Het ging echt wel beter.
De fitbit helpt om die tijd ook in de gaten te houden.
Pauze was soms een beetje langer dan 5 minuten, want ja als je dan zo een heerlijk zacht warm kacheltje op schoot hebt!!! Dan sta je echt niet zomaar heel snel op!
Ik ga er de komende week nog eens mee verder. De volgende opdracht die we mee kregen was: vraag hulp. Gelukkig heb ik daar niet zoveel moeite meer mee, dat ben ik echt al zoveel beter aan het doen. Wat vond ik dat moeilijk in het begin.

Workshop





Geen feest voor je verjaardag, dan maar samen met je moeder een workshop doen!
Tim en ik gingen samen op stap. Coronaproof, dat dan weer wel, gelukkig.
Nicole van Nicrea legde stapje voor stapje uit wat de bedoeling was. Een reepje zilver werd langzaam onze eigen ring. Een hartje aan de binnenkant die ons verbindt!
Het was zo ongelooflijk geweldig om dit te doen. Samen was ook super.
Het was wel wat zwaar voor mijn handen, maar zeer zeker de moeite waard.
Eerst het plastic er af, dan een reliëf er in slaan. Op maat vijlen. Nadat Nicole de ring gesoldeerd had, rond slaan, schuren en polijsten.
Het werd voor ons allebei een gezellige ochtend en het resultaat: een stoere duimring: mag er zeker zijn! Zo blij mee!
Thuis maakten we tot slot een gezellige extra lekkere lunch van soep en een broodje met sla/salade.