Evaline nam een prachtig schilderij mee van school. Ze heeft het helemaal zelf gemaakt en was er dan ook reuze trots op. Eerst gaf ik haar natuurlijk een groot compliment, maar ik benoem nog niets. Ik vraag daarna voorzichtig: “en???” “wat heb je hier precies gemaakt?” Ik wijs dan wat aan, want ja… de fantasie van mijn kinderen gaat mijn pet soms te boven. Denk ik toch zeker te weten dat het om een trap gaat, blijkt het een raket te zijn. Of was die roos helemaal geen roos maar een hartje. Dus… ik vraag er maar naar. En vandaag kreeg ik gelukkig ook weer antwoord op mijn: “en????” Ditmaal kreeg ik een heel onverwacht antwoord: ze ging de kleur bij de juiste naam benoemen. Dus… wat ze gemaakt heeft? “Nou, oranje, roze, bruin, geel, blauw! Dat zie je toch mama???” !!!