Vanmorgen om 06.15 uur werd ik al gewekt. Kees wilde voor zijn werk de kadootjes samen met de kinderen geven. Het was het begin van een heel bijzondere verjaardag. Na de kadootjes werd het een gewone dag, tot na schooltijd. Toen werd ik verrast door een heel lief telefoontje uit het verre Australie. Erna gingen we samen met Frans en Raymond en Isa eten. Van beide mannen waren de vrouwen aan het werk. Na het douchen ging Isa bij ons slapen en mochten Tim en Evaline nog even op blijven. Met elkaar hebben we enorm genoten van alle visite. Het was zo leuk om ook via de telefoon, post, mail en skype de felicitaties te mogen ontvangen.
Evaline heeft een wensje gemaakt op school. Zij moest dat van de juf verstoppen. Dat heeft ze dan ook gedaan. Anderhalve week lag het onder mijn hoofdkussen.
Tim heeft ook een wensje gemaakt op school. Hij moest het ook verstoppen. Gooide het hoog in de speelgoedkast en kwam even later vertellen dat hij niet wist waar het terecht was gekomen: op de hoogste plank ergens achter.
Ik ben erg verwend met heel veel en vooral heel leuke kadootjes. Maar die ene is wel heel fijn: de nieuwe telefoon. Mijn nummer blijft gelijk. Maar ik heb een nieuw toestel. Een die niet kraakt, die niet meer zomaar uit gaat wanneer hij daar zin in heeft, een die gewoon met de carkit wil werken, een die de tijd goed onthoudt en zorgt dat ik dan ook op tijd ergens kan zijn en bovenal een toestel waarmee ik kan bellen en gebeld kan worden, niet meer, niet minder.  
Maar ik wil niet vergeten te vermelden dat ik vele tuinkabouters kreeg, een regenmeter, een buiten thermometer, een pandora-bedel, een manicureset, een contactgrill, een windslinger, badschuim, een kruidenboek, geld en bonnen voor het tuincentrum, de nieuwste baantjer om de collectie compleet te houden (papa heeft ze vanaf nummer een verzameld, ik heb ze nu allemaal dus).
Alles bij elkaar was het vooral heerlijk om iedereen weer gesproken te hebben en met elkaar dit feest te mogen vieren. Dus ben ik vanaf vandaag officieel 39.