Vrijdag was de laatste “werk” dag bij mijn lieve vrienden.
Als je 4 jaar lang 4 dagdelen in de week samen doorbrengt voelt dat niet meer als werk.
Ik had voor hun dochter en haar gezin geregeld dat er een bos bloemen gebracht zou worden.
Voor haar partner had ik een fles whisky gehaald en bij de Zuivelboerderij kaas, worst en nootjes voor erbij.
Ik gaf de sleutel van hun woning terug, die ik al zo lang aan mijn sleutelbos had hangen.
Ik kreeg een prachtige Anthurium, een heel lief pakket met daarin allerlei persoonlijke dingen.
Een kandelaar met de tekst: “good memories last for ever”,
een theebeker met daarin mijn naam gegraveerd,
een blik met daarop de tekst “blik van waardering”
Er was zoveel liefs bij, met zoveel zorg voorbereid en uitgekozen: een moment waarop ik helemaal vol schoot toen ik het aan het uitpakken was.
We namen afscheid van elkaar, voor mijn lieve vriendin was dit de dag waarop ze haar lang gekoesterde wens in vervulling zag gaan: euthanasie.
Afscheid in het teken van opluchting dat het einde voor haar nabij was, blijdschap over alle mooie herinneringen, verdriet om het naderend afscheid.
Heel heftig en heel bijzonder om dit proces zo samen met hen mee te mogen maken.
Bij de uitvaart mag ik nog een stukje vertellen over onze avonturen en ik sluit dit af met een mooi gedichtje wat ik voor haar geschreven heb. Ik hoop dat ik dat met droge ogen kan!
Het kaarsje brand, ik ben in gedachten veel en dicht bij hun.