Na een fijn weekend voelde ik me steeds naarder worden.
Ik dacht dat het sporten, mediteren, op zoek naar blij mij wel hadden laten opknappen.
Maar ik werd benauwd, met pijn op de borst, heb keelpijn, hoofdpijn, mijn neus loopt, Ik begon te hoesten en te niezen, sliep opnieuw slecht en was/ben zo ongelooflijk moe. Alles behalve koorts. Dinsdag belde ik de huisarts en ik mocht gelijk langs komen. Zij was er van overtuigd dat dit typische verschijnselen van corona waren. We moesten maar met zijn vieren 14 dagen in quarantaine. En ik moest een test regelen. Ik melde me opnieuw ziek op mijn werk en de andere dag belde de bedrijfsarts. Een goed gesprek, ik moet vooral uitzieken en er wordt een test aangevraagd. Vrijdagmiddag rij ik voor de test naar Tilburg. Op zaterdagmiddag krijg ik de uitslag: geen corona. Ik ben blij dit te horen en ga verder met opknappen van … (griep?) zodat ik weer snel aan het werk kan gaan. Ik voel wel vooruitgang, maar ben er nog niet. De kinderen hebben niet meer gewerkt deze week: bleven netjes bij ons thuis. En ik baal diep en intens dat ik alsnog niet mijn collega’s kan steunen in deze ongelooflijk heftige periode. Ik werk wel heel hard aan mijn herstel, dat is alles wat ik nu kan doen voor hen.