Na 6 maanden met zoveel plezier en enthousiasme geprobeerd iets goeds neer te zetten op de afdeling, was het moeilijk afscheid nemen. Ik heb daar fijne collega’s ontmoet. Ik heb daar geweldige bewoners ontmoet. Samen met ons team hebben we een stevige start gemaakt van een huiskamerproject. Ik was er nog niet mee klaar. Toch was daar een afscheid.
Ik nam voor de bewoners verse bloemen mee. Ze mochten deze zelluf in de vazen zetten. We praten samen over de soorten bloemen, zongen er liedjes van. Leerden van elkaar wat te doen met het afsnijden van de stelen. Het was een waanzinnige mooie middag.
Ik kreeg een boek vol lieve woorden en een bon voor iets zelf te kiezen.
Ontroerd ging ik huiswaarts.
Daarna kwam ik in een stroomversnelling.
Twee dagen in de week ga ik werken per 1 juni.
Of toch drie (in het weekend 2 middagen).
Drie dagen die ik werd ingewerkt door mijn naaste vaste collega’s.
Wat mooi om hen te leren kennen. Wat fijn om samen plannen te maken.
Wat bijzonder om elkaar te mogen inspireren.
De laatste, vierde werkdag was voor de inval-collega. Ook haar verhaal was voor mij belangrijk.
En toen was ik helemaal op de hoogte van alle andere/bijzondere/mooie dingen die op deze (voor mij) nieuwe afdeling zijn.