Langzaam zagen we de afgelopen weken steeds meer oranje komen. Oranje speelgoedfluitjes, toeters, petjes, vlaggetjes. Maar ook oranje eten… oranje saus, oranje koekjes, oranje chocoladevlokken, oranje drankjes, oranje brood, oranje macaronie, allerlei oranje gebak. Vrijdag kreeg Tim een ijsje van oma met speciale oranjedip.
Tim bekeek dit alles, net als wij met wat humor. Maar vandaag was het dan zover: Oranje moest spelen. Ons voeltbalteam van Nederland zou de wereld eens laten zien wat het kan. Tim was er helemaal klaar voor.
Wij niet. Wij volgen geen voetbal, wij kijken nooit. Ik ken de namen van de spelers niet en ik ken de regels van het spel niet. Zeker niet sinds ze het hebben veranderd met buiten spel, 16 meter grens en welke andere dingen dan ook.
Maar de televisie ging aan: Tim wilde het graag meebeleven. Tot de rust heeft hij gekeken. Het eerste en enige doelpunt hebben we gezien. Tim was er van onder de indruk: zoveel mensen die zo gek gekleed waren in het stadion.
Na de rust duurde het ook voor Tim te lang, de televisie mocht uit. Maar… we moesten wel vertellen hoe de wedstrijd was afgelopen want dan kan hij het morgen op school vertellen 🙂