Hoe vaak mijn moeder dat moest roepen weet ik niet meer. Maar ik gooide met enige regelmaat delen van haar servies kapot op de grond. Per ongeluk. Toen ik uit huis ging verzuchtte ze wel eens: jammer dat je niks meer kapot gooit: kan ik ook niks meer nieuw kopen. Dus bood ik nog aan om het nog eens extra te doen voor haar, maar nee, dat was ook weer niet de bedoeling! Vandaag ging het bakje met eten voor Isa naar de vloer. Gelukkig is er niemand gewond en alles weer opgeruimd. Voor Isa had ik nog wat in de vriezer staan dus na snel ontdooien kreeg zij toch nog een lekkere warme hap!