Langzaam aan weet hier in Lisse zo een beetje een ieder wel dat wij vertrekken.
Mama’s en papa’s zoeken me op… vertellen en delen, verwennen mij met complimentjes en vinden me dapper… dat wij dúrven te gaan. Meestal zeggen ze er bij: “jah… dat is echt een plek waar jullie thuis zullen zijn”.
Afscheid nemen vind ik moeilijk, maar met zoveel verwennerij over en weer loop ik af en toe op wolkjes.