Hans, wat ken ik hem al lang. Ook al gauw zo een 22 jaar. Ik leerde hem kennen bij scouting. Een tijd lang was hij voorzitter van het bestuur en ik zijn notuliste. We hadden het goed samen. Gingen als bestuur een aantal maal met elkaar op vakantie, reden de sponsorfietstochten en deden nog meer leuks. Later kwamen we elkaar weer tegen en haalde hij ons naar de zwemvereniging voor de zwemlessen van Tim. Nu intussen zes jaar geleden. De laatste twee jaar gaf hij zelf Tim les en vier jaar begeleidde hij Kees in zijn groep van conditiezwemmen. Vandaag een warme handdruk. Tim mocht nog één keer kiezen wat te doen bij de les… want ja… als je mama de meester kent heb je nu eenmaal een streepje voor 🙂
Het werd een pret-les met allerlei leuke en gekke oefeningen voor zwemvaardigheid III. Een warm afscheid met een knipoog naar de toekomst… we houden contact.
Vele zwem-juf/meester-vrijwilligers kwamen nog even bij me staan, met hun gelukswensen en een weemoedig: we zullen jou missen. Ik gaf hen wat kennis over beeld-denken met handige tips voor les-geven. Ik heb de vereniging geholpen met het automatiseren van de ledenadministratie met daaraan gekoppeld de financieële administratie. Maar juist door het persoonlijk contact met hen allen voelde het afscheid goed: twee kids met een vers diploma op weg naar een nieuwe plek en mijn blij hart vol goede herinneringen gingen mee naar huis.