Voor dit jaar had ik mij opgegeven om mee te doen aan de vossenjacht voor de hele groep van scouting.
Het pak te leen gekregen, van de buurman, staat het me niet geweldig???
Samen met 15 (!) anderen liepen we door het grote winkelcentrum van de stad.
We hadden elk een letter en met alle letters bij elkaar kwam het woord: antwoordapparaat.
Allemaal waren we verschillend. Sommige heel gemakkelijk herkenbaar, sommige echt verstopt, sommige lastig te herkennen.
Een paar meiden zagen mijn gezicht en riepen gelijk: Hé dat is de mama van Evaline!!!
De leukste vond ik van een paar groepjes die stonden te twijfelen en gingen overleggen… zullen we vragen of ze vos is?
Een van de meisjes zei gelijk… nee die vind ik te eng, niet vragen hoor, dat is vast geen vos. Gelukkig was er een ander in dat groepje die het wel durfte en zo kregen ze toch mijn letter mee, hihi!
Ja hoor, ik denk dat ik volgend jaar ook wel weer mee wil doen om vos te zijn.
Anderhalf uur banjerde ik in de stad. Met twee paar dikke sokken in die grote maat schoenen, had ik werkelijk heerlijk warme voeten 🙂