Het afscheid van de mevrouw bij wie ik vier jaar was, was afgelopen woensdag.
Van te voren mocht ik mee rijden in de rouwstoet.
In de aula zag ik zoveel mensen die ik in die vier jaar ook had leren kennen. Ik besefte daar gelijk hoe “intiem” het contact is gegroeid in dit gezin.
Tijdens de uitvaart heb ik mijn stukje met gedichtje kunnen vertellen.
En het lukte om dit duidelijk en rustig te doen, op dat moment zonder traan.
De traan biggelde daarna over mijn wang en zo was het goed.
Wat vond ik het fijn om dit met hen te delen.

Echt een heel bijzonder en mooi einde en afscheid van vier heel intensieve maar fantastische jaren:
– zo een fijn plekje zal ik nooit meer vinden
– zo een bijzondere band die ik met deze mevrouw voelde was echt uniek
– als ik opnieuw zou moeten kiezen zou ik het zeker weer zo doen
– nee, ik heb geen spijt van de keuzes die ik maakte en de grenzen die ik in de laatste periode zelf overging om er echt voor haar te zijn
– en tóch nu  heel erg blij met de keuze om zorg te mogen verlenen aan cliënten in een instelling

 
Vrijdag was de laatste “werk” dag bij mijn lieve vrienden.
Als je 4 jaar lang 4 dagdelen in de week samen doorbrengt voelt dat niet meer als werk.
Ik had voor hun dochter en haar gezin geregeld dat er een bos bloemen gebracht zou worden.
Voor haar partner had ik een fles whisky gehaald en bij de Zuivelboerderij kaas, worst en nootjes voor erbij.
Ik gaf de sleutel van hun woning terug, die ik al zo lang aan mijn sleutelbos had hangen.
Ik kreeg een prachtige Anthurium, een heel lief pakket met daarin allerlei persoonlijke dingen.
Een kandelaar met de tekst: “good memories last for ever”,
een theebeker met daarin mijn naam gegraveerd,
een blik met daarop de tekst “blik van waardering”
Er was zoveel liefs bij, met zoveel zorg voorbereid en uitgekozen: een moment waarop ik helemaal vol schoot toen ik het aan het uitpakken was.
We namen afscheid van elkaar, voor mijn lieve vriendin was dit de dag waarop ze haar lang gekoesterde wens in vervulling zag gaan: euthanasie.
Afscheid in het teken van opluchting dat het einde voor haar nabij was, blijdschap over alle mooie herinneringen, verdriet om het naderend afscheid.
Heel heftig en heel bijzonder om dit proces zo samen met hen mee te mogen maken.
Bij de uitvaart mag ik nog een stukje vertellen over onze avonturen en ik sluit dit af met een mooi gedichtje wat ik voor haar geschreven heb. Ik hoop dat ik dat met droge ogen kan!
Het kaarsje brand, ik ben in gedachten veel en dicht bij hun.