Week 49


Diep in gedachten bij mijn lieve familie. Een lastige dag was het voor hen. Ik stuurde liefde, licht en kracht.

Tim ging een dag met Kees richting Zevenbergen. Tim liep een dag mee met een van de collega’s van Kees. Hier staan ze klaar om samen buiten een kijkje te nemen naar het uitgraven van de haven. Wat heeft Tim veel gezien, gehoord en geleerd. Een bijzondere dag was het.

Bij het maken van de kerstkaartjes ben ik niet alleen, maar houden de katten mij gezelschap!
Alle kaartjes zomaar klaar voor 5 december en lekker op tijd op de bus gedaan. Trots op het resultaat! Evaline maakte de kerstbal van de tekst die ik haar gegeven had. Ik maakte de voorkant van een stempel met watervaste inkt en ingekleurd met brushstiften.

Met Kees een wandeling door de binnenstad van Breda, het blijft toch prachtig zo, die verlichtte haven.

Wat leuk: Spotify maakte voor mij een afspeellijst van alle liedjes die ik afgelopen jaar veel geluisterd heb. En ja, het was echt geen verrassing: ik luister erg graag, net als vorig jaar naar Guus Meewis.

Wat superfijn dat ik altijd weer even langs mag rijden voor vragen of een beetje hulp. De eigenaar van de garage waar wij hier vanaf het begin naar toe gaan staat echt altijd voor ons klaar. Dit keer was het om het piepen van mijn stuur. En dat blijkt “alleen maar” ouderdom te zijn, gelukkig!!!

Spannend


Thebe, Elisabeth… dat was best spannend.
Een goed arbeidsvoorwaardengesprek werd het. En ja… ik ga daar aan het werk.
Wat kijk ik hier naar uit. Ik heb niet voor niks 14 jaar ervaring in het werken met mensen met PG. Ik ben blij dat mijn droom, om wat voor deze mensen te mogen betekenen opnieuw vorm gaat krijgen. Wat heb ik zin in deze uitdaging. Deze week rij ik opnieuw naar Goirle. Ik ga kennismaken met de roostermakers en samen bekijken hoe mijn uren per week ingevuld gaan worden. En dat zullen wisseldiensten zijn, in ochtend, middag en avond. In weekenden en op feestdagen ga ik ook aan het werk. Een nieuw jaar beginnen met een nieuwe baan, wauw!

Week 48



Een week waarin ik 4 ochtenden werkte bij mijn lieve vrienden. Waarin ik wilde gaan zwemmen met mijn vriendinnetje, maar we mochten het water niet in. We gingen lekker shoppen bij de Makro, ook gezellig!!!
Kees maakte de tuin weer winterklaar met overal prachtige en gezellige lichtjes.

Sinterklaas vulde nog een keertje de schoenen, met een lekkere letter van kaas, jammie!
Wat goed dat Sinterklaas weet dat wij geen suiker/koolhydraten eten en ik nog altijd geen chocolade!

Kees en ik liepen een heerlijke wandeling door ons eindeloos bos met de zon op onze bol en de warme winterjas aan.

Vorig berichtje hierover nog niet gedaan, maar hier een foto van de piercing die Evaline en ik als prijs hadden gewonnen. Voor Evaline de tweede helix, voor mij de forward helix. Ik vind dit zo ongelooflijk leuk!!! Oef, dat smaakt naar meer!!

Overgang


In 2013 besefte ik dat een verschillende hoeveelheid kleine aanpassingen en klachten het gevolg waren van de overgang. De belangrijkste was natuurlijk de onregelmatige cyclus. Maar ook de vermoeidheid heeft me vaak flink dwars gezeten. Mijn humeur onder invloed van de hormonen heb ik veel beter onder controle kunnen houden als toen ik in de puberteit was en alles flink zwart of wit zag. Liefdevol loodste ik mijn lijf door deze lastige periode. Liefdevol waren Kees en de kinderen. Zeker bij de laatste menstruaties waarbij ik huilend van de pijn niet meer wist waar ik het moest zoeken en van de huisarts heel zware pijnstillers kreeg.
Langzaam bleven de migraine aanvallen steeds vaker weg. Langzaam werd het rustiger. Een kleine periode van ongeveer een half jaar heb ik een beetje last van opvliegers gehad, die duidelijk wat te maken hadden met de stress die ik op dat moment had.
Verder had ik last van pijnlijke borsten, een droge huid en hartkloppingen. Die hartkloppingen had ik ook in de puberteit. De droge huid verzorg ik vooral met baby-douche-crème en regelmatig een bodylotion.
En dan is het 29 november, De dag waarop ik een jaar lang geen menstruatie meer gehad heb. Officieel ben ik nu uit de overgang. En ik voel me blij, opgelucht en dankbaar,
Blij omdat het spel van de hormonen uitgespeeld is. Geen zware menstruaties meer die mijn leven ontregelden. Geen humeur-wisselingen meer die een druk op de relaties om mij heen hebben gelegd.
Opgelucht en dankbaar dat ik zonder veel (emotionele)  schade door deze periode heen gekomen ben. En intens dankbaar dat de relatie met Tim en Evaline goed is gebleven.
In mijn puberteit botste ik eindeloos, genadeloos en grenzeloos met mijn moeder (die op dat moment in de overgang was) tot ik het huis uitvluchtte… Wij konden niet meer samen zijn.
Ik mag verder in een fantastisch gezin, waarin we het goed hebben met elkaar.
Ik ben blij, opgelucht en dankbaar dat ik verder mag. Ik ga er van genieten, samen met Kees en samen met de kinderen.

Spannend


Whohaaaa… dat was echt wel heel spannend!!!
Op dinsdagochtend reed ik richting Goirle.
Een gesprek naar aanleiding van mijn sollicitatie naar de functie van activiteitenbegeleidster op de afdeling met Psychogeriatrische bewoners.
Een mooi gesprek waarin ik mezelf heb kunnen laten zien zoals ik ben.
Ik werd uitgenodigd om een keer een dienst mee te draaien op de afdeling.
Ik reed vrijdagavond opnieuw naar Goirle.
Een kennismaking met verschillende “bijna collega’s”, de bewoners en de werkwijze van de afdeling. Het maakte mijn enthousiasme nog groter en ik voelde vele ideetjes omhoog borrelen.
Zou het echt mogen? Dat ik op zo een mooi plekje aan het werk zou kunnen?
Terug een instelling in, waarbij de bewoner en zijn/haar wensen centraal mogen staan?
Ik hoop, duim, bid en hoor de komende week of ik mag komen voor het arbeidsvoorwaardengesprek.

Sinterklaas


Elk jaar dat Kees al bij mij is, dit jaar dus 30 jaar!!! heb ik zijn schoen gevuld.
Natuurlijk doe ik nu niet alleen die van hem, ook die van de kinderen. Zo leuk om hen te verrassen! Ik maakte er een kunstzinnige foto van.
Toen Tim zijn vriend er was, afgelopen maandag heb ik ook zijn schoen gevuld. Hij was erg verrast, wist niets van mijn jaarlijkse actie!!!
Het werken op 4 ochtenden bij mijn lieve vrienden is een goed ritme. Voor hen: ze weten wanneer ik er ben, voor mij: ik hou met afspraken rekening.
Kees en ik reden naar het mentorspreekuur waarin we heel veel moois hoorden over hoe Evaline redelijk soepel en heel sterk haar overgang van Mavo naar Havo wist te maken. Dikke trots en natuurlijk zien we thuis ook wel dat zij er echt hard voor aan het werk is.
De week was verder gevuld met veel extra kleine afspraken en vloog snel voorbij.
Op zaterdag was ik met Evaline naar Time2pierce gegaan. We hadden immers een tweede piercing gewonnen en die hebben we laten maken. Beide vol trots, niet helemaal hetzelfde gedaan. Nu goed zorgen voor hygiëne en tijd om het goed te laten genezen. Daar staat tussen de 8 en 10 weken voor.

Op zondag ging ik zapp-en met dit keer een klein ploegje. We genoten van het heerlijke zonnetje. Nog even een bakkie na gedane arbeid, voor we weer naar huis gingen.


Toen ik thuis k wam besloot Kees de tuin voor en achter weer in het gezellige licht te zetten. Ik maakte de tuin voor en achter klaar voor de winter. Nog een keer alle blaadjes van het gras en gemaaid. Alles geveegd, gesnoeid en opgeruimd. En natuurlijk nog even tijd voor een paar gezellige foto’s! Want de herfst maakt alles mooi. De vlinderstruik is na het snoeien nog nieuwe blaadjes aan het maken. Tim zag een grote berg paddenstoelen. De roos lijkt nog steeds te willen bloeien. De forsythia maakt al nieuwe knoppen. In de voortuin bij de voordeur staan de violen gezellig te bloeien.

Blog challenge 2019- 46

A person that inspires me
Wie zou mij inspireren?
Mijn geweldig lieve, fantastische oma, de moeder van mijn vader.
Mijn geweldig lieve, fantastische vader.
Een vriend die ik ontmoette toen we beide in het ziekenhuis waren.
Zij inspireren mij tot een mooi, waarachtig en liefdevol leven.